Categorie archieven: vrienden

Dood, familie, Verdriet, vrienden

Eerbetoon

9 reacties

Mijn lieve meisje, exact twee weken nadat jij besloot dat het genoeg was geweest, kwamen we samen om jouw leven te vieren met al wie jou zo graag heeft gezien. Bijna vierhonderd mensen, vrienden, familie en hele delegaties uit Villa Rozerood en het kinderziekenhuis kwamen jou een laatste eerbetoon brengen en nog eens een heleboel mensen volgden van thuis uit jouw viering. Er waren teksten van jouw beste vriendinnen, je vroegere hoofdarts, je broer en zussen en van vake en mij. Honderden foto’s gleden over het scherm terwijl de door jou gekozen muziek zich in onze oren nestelde. 

Jouw idee om je talloze knuffels uit te delen ten voordele van Villa Rozerood oogstte bewondering. Zelfs tijdens je laatste weken, toen je reeds besefte dat jouw tijd begon op te raken, bleef je je medemens op de eerste plaats zetten.

Mijn lieve dappere meisje, de pijn, de verslagenheid en het gemis zijn nog steeds ontzettend groot, maar wat ben ik trots op jou. Je deed het maar weer, mensen rondom jou verzamelen en ze beroeren. 

Mijn lieve prinses, mijn kabouter, mijn krokodilletje, mijn knuffelmie en mijn pruts, ik hou zoveel van jou. Ik mis jou.

vrienden

Witte pralinnes

4 reacties

Drie gibberende meisjes, dames, vrouwen, zorgmama’s, blogmama’s, vriendinnen wandelen samen door de winkelstraat met in de jaszak van één van hen een zakje witte pralines. Ongemerkt belanden ze op de dijk, een eerste lekkernij verdwijnt uit het zakje en al babbelend lopen ze plots over het strand de verre horizon tegemoet. Er wordt gelachen, mopjes verteld, geroddeld en gefluisterd. Verhalen komen boven over toen en nu. De vele raakpunten geven een gevoel van herkenning en erkenning en de talloze verschillen laten die drie vrouwen beseffen dat ze blij zijn dat ze hun hart eens kunnen luchten bij wie hen begrijpt. Letterlijk elkaar tot steun zijnde, beklimmen ze de wandeldijk en doorkruisen het duinenreservaat. Het zakje troostchocolade raakt steeds leger terwijl de woorden blijven komen. Gelukkig zijn de bospaden breed genoeg om naast elkaar te lopen en zitten er nog veel verhalen klaar om verteld te worden. Het was te veel voor één wandeling want elfduizend stappen later staan ze weer op hun vertrekpunt.

Later die dag vullen de avonduren zich langzaam met gelach en tranen, met ernst en plezier, met chips en kaas, met een drankje of één, twee, drie, met nog meer anekdotes en drama’s tot het bed lonkt.

De dag nadien worden plannen gesmeed en naar een vervolg wordt al uitgekeken. Een leeg zakje blijft verweesd achter op de tafel en blijft zo een laatste getuige van een fijne tijd met onvergetelijke mensen.

vrienden

Steunpilaren

4 reacties

Ik had het vandaag wat moeilijker in mijn hoofd. Mijn gedachten vlogen heen en weer, mijn hersenen stoppen nooit. En dan, uit het niets, belt een vriendin, want ja D, doorheen de jaren werd je meer dan een fijne mens, je werd een steunpilaar met een groot hart en een luisterend oor. Ik kon mijn hart luchten en met een blije glimlach sloot ik het telefoongesprek af.

En alsof ze het voelde, belde even later een tweede steunpilaar. Ook N bood haar hart en haar oren en liet me vertellen. En ook zij liet mij opnieuw lachen met haar verhalen over wafels en schoenen en haar onwaarschijnlijk lieve dochter. 

Ik heb zo nog wel wat steunpilaren. Stuk voor stuk fijne mensen die steeds klaar staan ook al dragen ze zelf ook al een vaak zware rugzak mee. Gelukkig zijn zij er, want zonder steunpilaren kan geen enkel huis stevig blijven staan.

Villa Rozerood, vrienden

Ontmoeting

4 reacties

Het gebeurt op onverwachte plaatsen op een moment dat je het niet verwacht. Soms ontmoet je mensen die je raken. De voorbije week maakte ik zo kennis met een gezin dat me trof. Het leven was niet zo vriendelijk tegen hen. Ze kregen al stevige klappen en toch straalden ze levenslust uit. Ze hadden plannen en dromen en genoten van wat er kon. 

We hadden urenlange babbels, ernstige gesprekken en heel wat lachverhalen. Deze familie zorgde er voor dat onze even-weg-week een nog mooiere week werd. 

Doorheen de jaren ontmoette ik al veel prachtige mensen en ze hebben allen iets gemeen: ze maken onze wereld zachter, kleurrijker en beter. Dank je wel aan al die toppers.

Villa Rozerood, vrienden

Meisjestijd

4 reacties

Een paar weken terug, nog net voor het Covid-19tijdperk aanbrak, konden we nog eens naar Villa Rozerood. Dochterlief had er wekenlang naar uitgekeken en ze was niet alleen. Op haar verlanglijstje dat ze in december opstelde, stonden immers niet enkel materiële dingen, maar ook uitstappen en afspraakjes. Een vriendinnenvakantie op het warmste plekje van Vlaanderen was er één van. 

Op maandag kwamen we toe in een lege Villa. Het hele huis was voor onze held en mijzelf, maar niet voor lang. Woensdag kwam vriendin J al mee de boel opvrolijken. Mama N moest nog twee dagen werken, maar zou dan weer aansluiten.  De twee meisjes genoten van alle aandacht die ze kregen. Deze keer draaide alles rond hen en bepaalden zij het ritme en het programma. Toch keken zij ook uit naar vrijdag. De derde musketier werd met open armen ontvangen en het huis vulde zich met een vrolijk gekwetter. Drie boezemvriendinnen en hun mama’s waren klaar voor een onvergetelijk weekend. Er werd gestart met een filmavond met veel te veel zelf uitgezochte, gekochte en klaar gemaakte hapjes. De dames zaten op de eerste rij, de mama’s er achter en zo konden wij de band tussen die drie zien. De film was naar het schijnt heel leuk en grappig, maar eerlijk,… de achterste rij heeft stukken gemist. Ik vrees dat de voorste rij ons af en toe wat luidruchtig vond.

Op zaterdag werd er geshopt (door de mama’s), gerelaxt (door de dochters), naar de bioscoop gegaan (door alle meisjes) en zelf pizza gemaakt. Het was mooi om zien hoe er twee hand in hand naar de film zaten te kijken, hoe er samen gekwetterd werd, hoeveel geduld ze voor elkaar hebben, hoe zorgzaam ze zijn. Alle drie sleuren ze nochtans een gigantische rugzak mee en zorgde het leven voor een paar niet zo fijne verrassingen, maar dit weekend zag ik bij deze dames een ongelooflijke levenslust.

Op zondag werd er door de drie jongste meisjes afgesloten met creatieve creaties terwijl de iets minder jonge meisjes nog een laatste babbel hadden. 

Dank je wel lieve J en M, dank je wel fantastische N en K. Jullie gaven onze prinses precies wat ze nodig had om weer wat levensplezier te krijgen. Samen met het hele Villa Rozeroodteam zorgden jullie voor prachtige momenten.

geluk, neurofibromatose type 1, vrienden

Bezigheid

3 reacties

Een aantal weken geleden  schreef ik over dochterlief en haar legoblokjes. Een hele hoop lezers schoten in actie en tot onze prinses haar grote verrassing stonden er plots een paar grote spiksplinternieuwe dozen voor haar neus. Op onze salontafel verrees de boomhut en in de legowijk verscheen een boekenwinkel.

Als klap op de vuurpijl kon ook haar meest gewenste doos gebouwd worden. Uit meer dan zesduizend blokjes kwam laag per laag, muur na muur, minaret na minaret de Taj Mahal tevoorschijn. Op de kast voor het raam staat nu in de zon een prachtig wit gebouw te stralen.

Dank je wel lieve lezers voor jullie kleine en grote giften. Jullie maakten met zijn allen onze superheld heel gelukkig. Voor jullie was het misschien een kleine moeite, maar voor haar was dit een groots gebaar.

geluk, vrienden

Meisjes

6 reacties

Twee meisjes, twee stoelen, één schaduw. Alleen en toch samen. In stilte elkaar aanvoelen. Lachen en gibbelen.

Twee meisjes met elk hun verhaal. Een wonderbaarlijk boek van leven en overleven. 

Twee meisjes met elk hun zorgen en verdriet, maar ook met hun meisjesgeluk en houden van.

Twee meisjes, morgen zelfs met drie, genieten van het samenzijn, de aandacht en de liefde rondom hen.

Twee meisjes. En ik krijg er niet genoeg van om hen samen te zien. Ssst, ik stoor ze niet en ben blij met wat ik zie. Heel even staat de wereld stil en is er alleen nog de stilte en de rust tussen die twee meisjes. En heel zachtjes sluip ik weg op koussenvoeten en ik schrijf.

feest, vrienden

Kerstgeschenk

2 reacties

Een paar dagen geleden kreeg ik van een heel lieve vriendin de vraag of ik zin had om er even tussen uit te gaan. Zij wou de dag voor Kerst gerust bij dochterlief komen zodat ik met de echtgenoot een stapje in de wereld kon zetten. Zelf vond ze het maar een kleine moeite, maar voor ons was het een echt kerstgeschenk. Dank zij dat fantastische gebaar konden ook wij voor cadeautjes zorgen voor onze kinderen. 

De echtgenoot kwam extra vroeg naar Brussel, en na nog wat info uit te wisselen, vertrokken we met de tram richting binnenstad. Ik genoot van het samen zijn en hield mijn schat stevig vast. De geschenkjes hadden we al snel gevonden, ons middageten (voor het eerst in weken geen ziekenhuiseten) smaakte en de frisse buitenlucht deed deugd. Nu ben ik terug op kamer tien. Op de plateau met eten staat een stukje taart en alles oogt wat feestelijker. Thuis vieren ze met vijf, hier ‘vieren’ we met twee. Maar gelukkig zijn er een hoop lieve verpleegkundigen die ons allemaal een hart onder de riem komen steken.

Verdriet, vrienden, ziekenhuis

Olievlek

4 reacties

Onze held beroert steeds meer mensen. De blog wordt zo een kleine duizend keer per dag aangeklikt, een berichtje op facebook van ambulancewens kreeg bijna zeshonderd reacties. Een wedstrijdje waar ik aan mee deed, zorgt er voor dat mensen die we van haar noch pluim kennen, bemoedigende woorden neerpennen.  Dat doet zoveel voor ons. Ik voel bijna de warmte en word er week van. Stille tranen rollen over mijn wangen om zoveel meeleven. 

Ik zou zo graag al die lieve volgers eens echt goed nieuws geven. Helaas, ook vandaag verliep weer in mineur. Een nieuw lek in de buikwand, toch weer hoge kootrts, misselijk en buikpijn, lage saturaties,.. de artsen lopen binnen en buiten. Acht keer per dag worden haar parameters opgevolgd en voor de enorme hoop medicatie, is er een heel schema uitgewerkt.

Ondertussen brandt ook kaarsje vier op de adventskalender. We zijn nu in de donkere dagen voor Kerst. Ik hoop alleen dat vanaf Kerst alles toch wat lichter zal worden 

school, vrienden

Vriendinnen

2 reacties

Gisteren kwamen twee vriendinnen van onze held langs, maar ook vandaag werd ze verrast met een bezoekje. Al een paar dagen waren een paar gekke lieve klasgenoten mij aan het bestoken met berichtjes en op vrijdag riepen ze zelfs mijn hulp in om een verrassing te plannen. Deze namiddag klonk er geklop op de deur en stapten 4 verlegen dames de kamer binnen. Onze prinses straalde. Ze had dit helemaal niet verwacht. Al heel snel vulde een vrolijk gebabbel de kamer. Pakjes werden geopend en klasverhalen uitgewisseld. Even was ze weer gewoon een tiener tussen haar vriendinnen. Het ziek zijn was voor even vergeten.

Ook na hun vertrek lag ze nog na te genieten. Voor haar kon de dag niet meer stuk toen ook de zaalarts kwam vertellen dat de infectiewaarden in het bloed eindelijk aan het dalen zijn. Hopelijk blijft alles zo evolueren, want de koorts blijft, ondanks alle medicatie, nog steeds pieken.  We zijn nog niet thuis, maar de kleine lichtpuntjes wijzen wel al stilletjes de weg.