Ooit, heel lang geleden, vertrok een klein blond meisje met 2 schattige staartjes en een knalgele boekentas voor het eerst naar school. We zijn nu 17 jaar later. Dat kleine frèle ukje is uitgegroeid tot een lieve dappere held. De knalgele boekentas werd ingeruild voor een laptop, het blonde haar werd doorheen de jaren steeds donkerder, maar de staarten bleven.
En nu wenkt het einde van haar schoolloopbaan. Vandaag vierde haar zesde middelbaar zijn laatste 100 dagen. Aangezien onze prinses al een hele tijd niet meer naar school kon, werd er alles aan gedaan om toch een stukje van deze bijzondere dag te beleven. Het ontbijt op school leek iedereen het ideale moment om langs te komen.
Helaas, de voorbije dagen bleken steeds meer leerlingen in haar klas positief te testen. Er werd overlegd met de huisarts en dochterlief zelf wist ook wel dat gaan niet de meest slimme zet zou zijn. Deze ochtend deed ze toch haar themakleren aan en een ongelooflijk knappe Winnie the Pooh zat trots in haar buggy met een grote pot honing. We deden hier thuis dan maar een fotoshoot en ze zette de foto in de klasgroep.
De laatste 100 dagen, kleine meisjes worden groot en een toch wel trotse moeke pinkt een traan weg en denkt terug aan de hele weg die dat kleine blonde oh zo dappere meisje heeft afgelegd. Nog 100 dagen en dan… is ze echt geen kind meer.