Deze week werd ik naast alle zorgen die ik aan mijn hoofd had, ook blij verrast. Donderdagochtend belde de postbode aan. Die vriendelijke man had een pak in zijn handen. Eerst dacht ik nog dat het wel voor de zoon of de echtgenoot zou zijn, die durven wel eens meer iets te bestellen via internet, maar tot mijn grote verrassing bleek het een doos voor mij te zijn. Ongerust vroeg ik me al af of ik iets vergeten was. Dat zou niet ondenkbaar geweest zijn door alle drukte de laatste tijd. Het openen maakte het mysterie alleen maar groter, allemaal leuke dingen met een strikje rond. De begeleidende brief verklaarde echter al heel wat. Een mama die zelf een zoontje heeft met NF type 1 en die ik ooit, al heel wat jaren geleden, ontmoet had, was op de blog terecht gekomen en had de link gelegd met mij. Ze vond dat er dringend een opkikkertje nodig was. Bij elk pakje in de doos schreef ze een leuke handleiding. Zo moet ik de tijdschriften lezen op het toilet (want daar wordt je het minst gestoord), moet ik tijdens het drinken van de thee blijven zitten tot mijn tas leeg is, ik moet de tijd nemen om mijn handen te verzorgen, een bon van collect en go zorgt er voor dat ik toch wel minstens een uur win zodat ik meer tijd heb om eens iets leuk te doen…
Ik was geroerd door zo veel mee-leven, ik was blij met die onverwachte tractatie, ik vond het super om dit te mogen openen. Veerle, dank je wel! Je verdient het ook om eens in de bloemetjes gezet te worden! Je zorgde er mee voor dat er opnieuw wat energie vrij kwam zodat we er terug 100% kunnen voor gaan.