Categorie archieven: vakantie

droomreis

Mijn lieve meisje,

Jij had een droom, jij had nog één grote wens, al vier jaar lang. Reeds vier jaar geleden droomde jij er van om eens te logeren in het grote roze Disneyhotel. Er werden toen plannen gemaakt en jouw wens werd geboekt. En toen ontwrichtte een lelijk virus ieders leven en ging de wereld op slot. Heel langzaam raakte dat virus min of meer onder  controle, maar het hotel heropende niet. Een grondige renovatie stond op de planning van de bazen van de muis met de grote oren. In september drieëntwintig kon er eindelijk terug geboekt worden, want de heropening in jauari kwam er aan. Jouw droom kwam weer een stapje dichterbij. Niet wetende wat de toekomst zou brengen, waagden we de sprong en we boekten een kamer in dat prinsessenhotel. Je telde de maanden en weken af naar februari. Helaas, de tijd haalde je in.

Deze week reisde ik samen met één van jouw en één van mijn beste vriendinnen naar jouw droomhotel. We werden in de watten gelegd, de kamer overtrof onze stoutste dromen en zelfs het zwembad bleek een toegankelijk pareltje. Je zou genoten hebben van de eerste tot de laatste minuut. En wij, wij genoten ook. We lachten en hadden plezier, we huilden en omarmden elkaar. We gingen op de foto met Stitch en ook jij ging voor de allerlaatste keer met jouw favoriete blauwe beest op de foto. Stitch omarmde mij en omarmde jou. De medewerkers probeerden ongezien hun tranen weg te vegen en ook sommige omstaanders werden stil bij het zien van jouw foto en jouw knuffelmuis. Je ging mee op de Disneytrein en werd trots vastgehouden door de lievelingsprinses van jouw kleine grote zus. 

Mijn lieve meisje, het waren intense harde, maar warme dagen samen met jou en de twee vriendinnen. We reisden jouw laatste reis, ik  maakte jouw droom waar en liet jouw vlindersteentje achter aan de voet van het kasteel.

Vlieg mijn lieve meisje, laat jouw betoverende verhaal verder de wereld veroveren. Mijn prinses, mijn knuffelmie, mijn zottemuts, je hoorde er bij te zijn, je werd zo hard gemist, je wordt zo verschrikkelijk hard gemist.

Vakantie

September zwaait augustus uit terwijl die zachtjes de deur van de lange vakantie achter zich toe trekt. Het waren maanden met hoogtepunten, maar ook de moeilijke momenten bleven aanwezig. Ziekenhuisbezoekjes werden tot een minimum herleid maar toch namen we na een jarenlange samenwerking afscheid van onze vertrouwde topneuroloog die nieuwe horizonten opzoekt.

Onze held genoot ten volle van haar vakantie in Disneyland en voelde zich even niet meer ziek. De zon deed die week echt haar best en met een stralende glimlach en vele herinneringen spartelde ze de zomer door. Een zomer die voor velen maar een belabberde zomer was, maar wij zagen vooral de zon tussen de regenbuien door en genoten van elkaar.

Welkom september. Een lieve prinses ligt nu in bed en start morgen voor de allerlaaste keer. Kleine meisjes worden groot en ik denk weemoedig terug aan haar allereerste schooldag die al veel te lang geleden is. De tijd staat niet stil…

Knuffels

Dochterlief is een echte knuffelmie. Ze houdt van strelen en aanrakingen. Liefst van al kruipt ze vlak tegen me aan. De laatste jaren was dat allemaal wat moeilijker. Ze werd zwaarder, minder mobiel en steeds zieker. Samen ’s ochtends in bed nog wat snoezelen zat er niet meer in. Tegen elkaar geleund naar een film kijken werd een onmogelijke opdracht tot…

een paar weken geleden. VZW De Wombat bouwde voor ons een prachtig buitenbed. Het bijna twee meter brede bed staat op wielen en is perfect onderrijdbaar met onze mobiele tillift. Vorige week was het te warm, maar de dagen dat de temperatuur dragelijk is en er geen regen valt, liggen we nu samen op de blauwe matras naar de wolken te kijken en de vlinders te volgen in hun dansende vlucht. 

Dankzij de Wombat kan onze prinses die het steeds lastiger heeft om in haar rolstoel te zitten, weer wat vaker buiten en heeft ze ook haar eigen plekje in een tuin die steeds meer een echte tuin word. Ze verdienen een dikke merci voor hun inzet en hopelijk kunnen ze nog veel kinderen en jongeren gelukkig maken met hun fantastische bouwsels.

Zomer

De zomerzon schijnt ongenadig op het zand, de zeebries is vandaag zelf op vakantie. Onder een strakblauwe hemel zit onze prinses op haar handdoek en laat het zand tussen haar vingers wegglippen. Ze geniet en wij genieten mee. 

Een paar weken geleden kregen we via Koester het aanbod om een weekje naar Koksijde te gaan. Dat sloegen we natuurlijk niet af en gepakt en gezakt vertrokken we vorige vrijdag benieuwd naar dit onbekende plekje. We kregen er geen spijt van. Zicht op zee en duinen, prachtig weer (op 1 regenbuitje na) en een ongelooflijk mooi appartement maakten er iets ongelooflijk van.  We flaneerden (met mondmasker welliswaar) over de dijk, aten ijsjes, maakten een boottocht met de Seastar en zagen zeehonden. Op de luchtmachtbasis van Koksijde hief een sterke soldaat samen met een even sterke echtgenoot onze held in de seaking.   Drie keer huurden we zelfs een strandrolstoel. Zo een gevaarte met enorme banden. Op de dijk rijdt dat ding voor geen meter, maar op het zand manouvreerde hij eigenlijk verrassend vlot. Onze held liet haar tenen in zee bengelen en straalde even hard als de zon. 

Als klap op de vuurpijl regelde de schepen van toerisme nog een ontmoeting met de helden. Het werd voor twee van hen een blij weerzien en ons meisje was dolgelukkig met de foto’s.

We zijn weer thuis. Een hoofd vol verhalen en een valies vol was brachten we mee. En wij dromen er van om terug te keren.

Even weg

Wat een verschil. Nog maar een week geleden liet ik dochterlief samen met de echtgenoot achter in de warmste Villa van Vlaanderen en vertrok ik helemaal alleen met het vliegtuig naar de rust. Ik liet alle spanning achter in Zaventem en genoot vijf dagen lang van het onbezorgd genieten. Maandagavond landde ik terug op Belgische grond en dinsdagochtend kwam ik onmiddellijk in onze dagelijkse realiteit terecht. Om negen uur werd onze prinses weer op de kinderafdeling verwacht voor een opname.

Morgen staat de zoveelste operatie op het programma. De chirurg kwam vandaag langs en legde ‘Het Plan’ nog eens haarfijn uit. Hij heeft ook nog een reserveplan. En daarnaast nog een noodplan. Laat ons hopen dat hij die niet nodig heeft. Onze held wordt rond de middag in het operatiekwartier verwacht. Na haar staat er niemand meer op de planning. De chirurg vond dat een beter idee, anders zou hij zich misschien moeten haasten en laat dat nu net eens geen goed plan zijn.

De zaalarts keurde haar goed, de verpleegster nam nog een laatste buisje bloed af met vele groetjes van onze favoriete slaapdokter er bij en iedereen op de kinderafdeling duimt mee. 

Nu ligt ze al lang in dromenland. Ze is er gerust in en vertrouwt tweehonderd procent op haar dokters. Waarom ben ik dan niet even rustig en verlang ik zo terug naar de stilte van het hoge noorden?

Weer voorbij

’t Is weer voorbij die mooie zomer, die zomer die begon zowat in mei. Oh ik dacht dat er geen einde aan kon komen, maar voor je ’t weet is heel die zomer alweer lang voorbij…

Al de hele dag zit dit liedje in mijn hoofd en denk ik weemoedig terug aan de voorbije maanden. Het waren twee heel intense maanden waarin verdriet en geluk elkaar in evenwicht hielden. Deze zomer bracht ons het afscheid van de lieve tante en ook een paar ziekenhuisopnames ontbraken niet, maar daarnaast genoten we van prachtige dagen.  Bij de start van de vakantie trokken we een weekje weg van alles en iedereen en waanden ons God in Frankrijk. In Villa Rozerood konden we weer helemaal tot rust komen na een heftige periode. Dochterlief trok met grote zus de wijde wereld in en keerde terug met een berg onvergetelijke herinneringen. Daarnaast bezochten we nog eens onze held haar meest favoriete pretpark, dat waar je duizenden muizenoren tegenkomt en voelden we ons echte vips. Wie trouwens eens een paar leuke filmpjes wil zien uit Disneyland stuur ik graag door naar ‘Disney Handicare Magical Rides’ op YouTube. Een jonge Vlaming die we leerden kennen in één van de wachtrijen maakt samen met zijn oudere broer vanuit zijn rolstoel  filmpjes in het pretpark. 

Ik zit nu alleen op het terras in de zon en geniet na van die lange mooie zomer die hopelijk nog niet helemaal voorbij is. Maar terwijl de herfst langzaam nadert, glimlach ik en laat ik de voorbije zomermaanden los. De tijd gaat voort, maar de herinneringen aan deze onvergetelijke en toch ook ietwat vreemde zomer zullen blijven.

Gelukt

Na jaren proberen inschrijven en moeten afzeggen door ziekenhuisopnames is het eindelijk gelukt. Dochterlief is op kamp geweest. Ja, je leest het goed, op een echt kamp met monitoren, medekampgangers en een … verpleegster. De voorbereiding was niet mis, de verpleegster kwam twee maal langs en ook de vakantieverantwoordelijken kwamen langs, kwestie van te weten welk vlees ze in de kuip hadden, denk  ik. Het inpakken vroeg ook wel wat tijd en werk (8 grote bakken, 4 valiezen, 2 rolstoelen, een douchestoel en een infuusstaander). Een week op voorhand kregen we te horen dat ze nog op zoek waren naar een verpleegkundige of extra monitoren en dat moesten we maar één maal zeggen aan grote zus. Zo vertrokken op 3 augustus twee van onze dochters samen op kamp naar Blankenheim in Duitsland (als je toch op kamp gaat, kan je maar beter ver weg op kamp zijn) We lieten ze gaan met een klein hartje, maar vertrouwden er op dat het wel zou lukken.

Ze kwamen een week later weer thuis met honderden verhalen, een pak nieuwe vrienden en een lach tot achter hun oren en er werden afspraken gemaakt om volgend jaar weer samen op kamp te gaan. 

Voor onze held was dit een prachtig kamp, voor ons was het iets waar we niet meer op hadden durven hopen dat het ooit zou lukken. Dank je wel Kazou/Jomba dat jullie de stap durfden zetten om ze mee te nemen, het was niet evident, maar dank zij de inzet van verpleging en monitoren hebben jullie onze dochter laten groeien en op vakantie gaan zoals elke gewone tiener. Jullie verdienen stuk voor stuk een pluim.

Parijs

Een glunderend gezicht van één van hun memorabelste patiëntjes, daar hebben de artsen het voor gedaan. En het is hen en ons gelukt. Stralend stond ze onder en op de Eifeltoren, met open mond bewonderde ze de Notre Dame, gefascineerd bekeek ze de piramide van het Louvre, kilometers lang wandelden we langs de Seine.

Vanavond, toen ze compleet uitgeteld in bed lag, vroeg ze wanneer we nog eens naar Parijs gingen. Op haar verlanglijstje staan nog Mont Martre, de Sacré Coeur, het Louvre en le Moulin Rouge.

Zij genoot en wij genoten er van om haar zo gelukkig te zien en daar doen we het voor.

 

Flexibel

We zijn flexibel, al jaren leven we van dag tot dag. We passen ideeën aan en smeden nieuwe plannen, maar deze keer moeten we wel enorm improviseren. We zouden deze ochtend vertrekken richting Parijs, maar een geïnfecteerde poort strooide roet in het eten.  De artsen wilden onze held echter absoluut in Parijs krijgen en zetten alles op alles om het te doen lukken. In het uz zouden ze om negen uur een picclijn plaatsen zodat we toch om twaalf uur richting zuiden konden, maar ook in het ziekenhuis speelde de wet van Murphy mee. Pas om vier uur deze namiddag kon de lijn in dochters ader schuiven en voor alles geregeld was in verband met antibiotica en koortswerende middelen waren we nog een paar uur verder.

De auto is een klein stukje weer uitgeladen, morgenvroeg volgt er een nieuwe vertrekpoging en hopelijk kunnen we dan echt zeggen: Parijs, we komen er aan…

Prinses

Soms zeggen beelden meer dan woorden. Soms is zelfs onze prinses sprakeloos. Soms voelt zelfs moeke zich een prinses en is vake de prins. Soms smelt grote zus. Soms komen dromen uit.  Soms kan je echt even alle zorgen vergeten. Dank je wel lieve meter voor die vier prachtige dagen, je gaf het perfecte verjaardagscadeau. Dank je wel grappige en attente medewerkersvan Disneyland. Jullie zorgden er voor dat onze twee dames zich echte prinsessen voelden. Dank je wel voor alle moeite die jullie deden, voor jullie glimlach en jullie enthousiasme. Het was magisch.