Hoera

Ze keek er zo hard naar uit. Eindelijk achttien worden. Ze droomde van een groot feest met vriendinnen en familie rondom haar.  Een vies virus strooide echter roet in het eten.  We maakten er dan zelf maar een klein feestje van. Gisteren werd ze al gevierd in het ziekenhuis met vlagjes, een kroon en taart. Vandaag zorgde kleine grote zus voor een overheerlijke taart, onze held werd overstelpt met cadeautjes en als klap op de vuurpijl kreeg ze nog een terrasbezoekje van twee van haar beste vriendinnen. Ze straalde bij alle kaartjes die ze mocht openen en voelde zich vandaag de koning te rijk. Zaterdag vieren we nog eens feest met onze kleine bubbel.

Achttien jaar al, onze kleinste spruit is haar kindertijd ontgroeid. Ook kleine prinsesjes worden groot. Weemoedig kijk ik terug op die voorbij gevlogen jaren. Kon ik maar even de tijd stop zetten om dit moment wat langer te kunnen vasthouden.

Barst

Vele kleine druppels na elkaar zorgen voor erosie van de harde rots. Na tientallen herfststormen breken takken van de majestueuze eik. Kleine kevertjes kunnen zich een weg vreten door een dikke steunbalk tot hij instort, een grote rivier kan overstromen en een dam kan breken.

Ook mensen kunnen het begeven. Hoe stevig en onverwoestbaar ze ook lijken en hoe  sterk ze ook in hun schoenen staan. Soms is het laten vallen van een stomme doos genoeg om het pantser te laten barsten en na meer dan tien jaar zorgen is de plamuur om het pantser te herstellen op. De pot blijkt leeg en de opgestapelde vermoeidheid laat mijzelf in duizenden stukken van elkaar vallen.

Ik buk me en raap een stukje op, en nog een stukje en ik puzzel mijzelf weer voorzichtig in elkaar. Ik mis nog stukjes en ze zitten ook nog niet stevig vast. Elke dag komt er wel ergens een stukje weer los. Het zal tijd vragen voor ik weer heel ben.

Knuffels

Dochterlief is een echte knuffelmie. Ze houdt van strelen en aanrakingen. Liefst van al kruipt ze vlak tegen me aan. De laatste jaren was dat allemaal wat moeilijker. Ze werd zwaarder, minder mobiel en steeds zieker. Samen ’s ochtends in bed nog wat snoezelen zat er niet meer in. Tegen elkaar geleund naar een film kijken werd een onmogelijke opdracht tot…

een paar weken geleden. VZW De Wombat bouwde voor ons een prachtig buitenbed. Het bijna twee meter brede bed staat op wielen en is perfect onderrijdbaar met onze mobiele tillift. Vorige week was het te warm, maar de dagen dat de temperatuur dragelijk is en er geen regen valt, liggen we nu samen op de blauwe matras naar de wolken te kijken en de vlinders te volgen in hun dansende vlucht. 

Dankzij de Wombat kan onze prinses die het steeds lastiger heeft om in haar rolstoel te zitten, weer wat vaker buiten en heeft ze ook haar eigen plekje in een tuin die steeds meer een echte tuin word. Ze verdienen een dikke merci voor hun inzet en hopelijk kunnen ze nog veel kinderen en jongeren gelukkig maken met hun fantastische bouwsels.