Maandelijks archief: februari 2024

Verdriet, Zee

twee

7 reacties

Mijn lieve meisje,

Ik zit wat voor mij uit te staren en zie in een ooghoek de vlam van een kaarsje. Dat flakkerende lichtje laat het donker een klein beetje verdwijnen, maar het is niet genoeg. Deze week heb ik het moeilijk. Vandaag mis ik je twee maanden. Al twee maanden en tegelijk nog maar twee maanden. In de winkel zag ik deze middag al paaseieren liggen en de mensen dromen al stilletjes van de lente. Toen jij je ogen voorgoed sloot, was de Sint net het land uit en moest het nieuwe jaar nog beginnen. Voor ons viel alles stil, maar vandaag merkte ik dat de wereld nog even snel voortdraait als vroeger.

We proberen hier ook weer de draad op te pakken, maar makkelijk is het zeker niet. Jouw vake is weer aan en het werk, en ik, ik probeer weer zin te vinden in het leven. En net dat proberen, doet mij weer beseffen hoe aanwezig jij was in mijn en ons leven. Tien jaar lang leefde ik in jouw kleine wereld en nu moet ik lopen om weer aansluiting te kunnen vinden in de buitenwereld. En dat, lieve meid is zo verschrikkelijk moeilijk. Ik doe zoveel dingen terug ‘voor het eerst’ en de confrontatie is vaak hard.

Maar niet alles is kommer en kwel. Een paar dagen Blankenberge was net wat je vake en ik nodig hadden. Een wandeling van 12km over het strand met een lieve vriendin gaf me weer dat kleine beetje moed dat ik nodig had om toch maar weer de computer open te klappen. Een zoon die mee een studeerplek voor zijn oude moedertje kwam inrichten, zorgde voor een schaterlach. De knuffels van één van de dochters gaven zoveel liefde dat mijn tranen verdwenen. 

Mijn lieve meisjes, 16 december, 16 februari, de tijd snelt ongenadig voort. Om jouw foto’s te zien op mijn gsm moet ik steeds meer terug scrollen, de hoeveelheid kaarsen in de kast slinkt zienderogen, maar het verdriet en gemis blijven immens groot. Er wordt gezegd dat tijd alle wonden heelt, alleen lees of hoor je nergens hoe lang het duurt. Volgens mij helen ook niet alle wonden. In mijn hart zit een gat dat nooit zal verdwijnen, ik kan alleen maar hopen dat het langzaam gevuld zal worden met de liefde en de verhalen over jou van de mensen rondom ons.

Wat hou ik van jou, wat mis ik jou, ik huil om jou en mij.

Gemis, vakantie, Verdriet

droomreis

9 reacties

Mijn lieve meisje,

Jij had een droom, jij had nog één grote wens, al vier jaar lang. Reeds vier jaar geleden droomde jij er van om eens te logeren in het grote roze Disneyhotel. Er werden toen plannen gemaakt en jouw wens werd geboekt. En toen ontwrichtte een lelijk virus ieders leven en ging de wereld op slot. Heel langzaam raakte dat virus min of meer onder  controle, maar het hotel heropende niet. Een grondige renovatie stond op de planning van de bazen van de muis met de grote oren. In september drieëntwintig kon er eindelijk terug geboekt worden, want de heropening in jauari kwam er aan. Jouw droom kwam weer een stapje dichterbij. Niet wetende wat de toekomst zou brengen, waagden we de sprong en we boekten een kamer in dat prinsessenhotel. Je telde de maanden en weken af naar februari. Helaas, de tijd haalde je in.

Deze week reisde ik samen met één van jouw en één van mijn beste vriendinnen naar jouw droomhotel. We werden in de watten gelegd, de kamer overtrof onze stoutste dromen en zelfs het zwembad bleek een toegankelijk pareltje. Je zou genoten hebben van de eerste tot de laatste minuut. En wij, wij genoten ook. We lachten en hadden plezier, we huilden en omarmden elkaar. We gingen op de foto met Stitch en ook jij ging voor de allerlaatste keer met jouw favoriete blauwe beest op de foto. Stitch omarmde mij en omarmde jou. De medewerkers probeerden ongezien hun tranen weg te vegen en ook sommige omstaanders werden stil bij het zien van jouw foto en jouw knuffelmuis. Je ging mee op de Disneytrein en werd trots vastgehouden door de lievelingsprinses van jouw kleine grote zus. 

Mijn lieve meisje, het waren intense harde, maar warme dagen samen met jou en de twee vriendinnen. We reisden jouw laatste reis, ik  maakte jouw droom waar en liet jouw vlindersteentje achter aan de voet van het kasteel.

Vlieg mijn lieve meisje, laat jouw betoverende verhaal verder de wereld veroveren. Mijn prinses, mijn knuffelmie, mijn zottemuts, je hoorde er bij te zijn, je werd zo hard gemist, je wordt zo verschrikkelijk hard gemist.