Categorie archieven: thuis

bang, thuis

alleen liefde

19 reacties

In de stilste uren van de nacht zit ik naast jou. Sinds de voorbije middag lig je dank zij de inzet van talloze mensen, weer in je eigen bed. Langs een indrukwekkende erehaag werd je voor de laatste keer de ziekenhuisgang doorgereden. Hun dappere held ging naar huis om daar omringd te worden door al wie haar zo graag ziet. 

Mijn lieve mooie ongelooflijke dochter, wat hou ik van jou. Ik kijk en mijn ogen slorpen je op. Elk detail probeer ik in mijn hoofd te prenten. Ik ben zo bang om te vergeten hoe je rook, om niet meer te weten hoe je voelde, om koortsachtig mij af te vragen hoe je klonk.

Ik zit naast jou en neem je zoekende hand. Ik vang je ogen met mijn blik en omhels je met mijn liefde. Wat is dit moeilijk. De tijd tikt ongenadig verder en laat steeds minder leven over. Mijn hart verbrokkelt steeds meer. Waken bij je stervende kind is onmenselijk hard.

Mijn lieve knappe ongelooflijk dappere meisje, wat hou ik van jou. 

thuis, zorgen

liefde

11 reacties

Ik droom jou de zon en de maan

Ik vlieg jou naar atlantis en sprookjesland

Ik lach jou honderdduizend bloemen

Ik huil jou alle pijn naar elders

Ik roep jou lieve woorden toe

Ik kijk jou de mooiste wereld

Ik laat jou los en hou je vast

Ik hou van jou

feest, thuis

Feest

6 reacties

2020 was een bewogen jaar. En toch is het een jaar om nooit te vergeten. Het was een jaar vol fijne en minder fijne verrassingen. Het jaar liet ons talloze warme mensen ontmoeten en vaak zagen we hoe mooi vrienden en familie het leven kunnen inkleuren ook al was de mogelijkheid om elkaar te ontmoeten een pak beperkter geworden. 

We sloten 2020 af met een ziekenhuispassage, maar dank zij de ongelooflijke inzet van een heel team mogen we de overgang naar 2021 samen thuis vieren. 

2021 ligt voor ons met 365 witte bladzijden. We dromen voor iedereen dat die pagina’s vol raken met mooie verhalen en kleurrijke tekeningen, met belevenissen waar je weemoedig kan op terugblikken en foto’s van verrassende momenten.  We wensen iedereen een jaar waarin je kan relativeren en je voor elk probleem een oplossing vindt.  Maak er met zijn allen een onvergetelijk jaar en vooral, omhels het leven en geniet.

thuis

Herfst

4 reacties

De dagen worden steeds korter, de kippen lopen er bij alsof iemand een grote ton water over hen heeft uitgegoten.  Het regenwater zoekt zich een weg door de goten vol afgevallen bladeren.  De ochtenden zijn koud en kil en boven de vijver kringelt een ijle nevel. Binnen voel je echter de warmte.  Vandaag kwam Sint Maarten langs bij onze drie meisjes en dat zorgde zelfs bij die grote deugenieten voor verraste uitroepen en blinkende oogjes. 

Het is herfst en ons gezin is al weken thuis. Gelukkig is de pijn voor onze held weer wat draaglijker geworden. Het ophogen van de chemo en de pleisters zorgen voor rust in haar lijf en haar hoofd. Wij hopen op een lange stabiele periode, maar weten tegelijkertijd dat we gewoon weer wat extra tijd hebben gekregen. Tijd om te knuffelen, te genieten en gelukkig te zijn, tijd om te zorgen voor elkaar. Tijd om sommige dromen toch nog proberen waar te maken. Tijd om te houden van…

thuis

Lucht

5 reacties

Thuis is waar je gewoon op het terras kan zitten en genieten van de schoonheid van een vlinder.

Thuis is waar je lieve echtgenoot je een lekkere maaltijd voorschotelt met echt veel groenten.

Thuis is waar je bij een langzaam ondergaande zon met je gezin nog een laatste gezelschapsspel speelt.

Thuis is waar je zonder mondmasker vrijuit kan ademen.

Thuis is waar je je jongste dochter weer ziet stralen omdat ze terug in haar eigen bed kan liggen met haar eigen tafeltje en wekker.

Thuis is waar de grote grote zus vol spanning wachtte tot ze haar vele kampverhalen kon vertellen.

Thuis is waar je weer op je eigen ritme kan leven.

We zijn thuis…

thuis, verhuizen

Vijf

6 reacties

Kleine kindjes worden groot, schattige peuterwangetjes blijken plots een baard en snor te hebben. Ooit liet ik zoonlief met een klein hartje achter in de crèche, nu spreidt hij zijn vleugels uit. De eerste van mijn vier kuikentjes verlaat het nest en wil helemaal op eigen benen staan.

Een paar maanden geleden kreeg hij te horen dat hij dichter bij de brandweerkazerne moest wonen. Hij zocht en vond al na een paar weken een stulpje vlak bij de kazerne. En toen strooide een virus roet in het eten. Meubels zoeken werd net een tikje moeilijker, een eigen plekje inrichten vroeg iets meer improvisatie. Maar het is onze doorzetter gelukt.

Gisteren trok hij de deur van het ouderlijk huis achter zich dicht, vanaf vandaag woont hij echt niet meer thuis. Lieve grote zoon, ik wens je veel geluk en een prachtige toekomst en weet dat je steeds welkom bent.

misselijk, pijn, thuis

Proberen

9 reacties

Deze voormiddag vroeg de dokter aan dochterlief of ze graag naar huis wou. Over het antwoord moest ze niet lang nadenken.  Alleen moest er nog heel wat worden besproken en geregeld. De buikproblemen zijn immers verre van opgelost en ook het gewicht blijft een aandachtspunt. Onze held mag dus op dieet. Alle lactose wordt twee weken geschrapt in de hoop dat de opgeblazen darmen weer krimpen tot hun normale omvang.  In afwachting van verbetering mag de pijnstilling gelukkig opgehoogd worden. 

Om vier uur deze namiddag reden we onze straat terug in, blij dat we vanavond in ons eigen bed kunnen slapen. Na vier dagen in een onwezenlijke wereld zitten we weer in onze veilige cocon samen met de vier overige bewoners. Het eerste spel is al gespeeld, de wentelteefjes smaakten en we zijn gewoon gelukkig weer thuis te zijn.

familie, thuis

Afgezonderd

2 reacties

Buiten is het rustig. De wereld verstilt en vertraagt. In onze veilige cocon is er echter volop leven. In huis lopen een zus en een broer rond, de echtgenoot werkt niet meer op verplaatsing maar in de slaapkamer en ikzelf en onze prinses leven het leven dat we al zo lang kennen. Het afgesloten zijn van de buitenwereld in deze coronatijden lijkt voor veel mensen een onoverkomelijk probleem. Ik noem het meer een ‘welkom in onze wereld’.

Kleine grote zus verliet ondertussen ons huis en vond een nieuwe veilige haven bij een lieve nicht die haar logeerkamer aanbood. Nu kan zus terug op stage in het woon-zorgcentrum en zo de vele bewoners die ook geen bezoek meer mogen ontvangen, opvrolijken met haar gebabbel. 

Grote broer wil ook naar buiten. Het Rode Kruis van Berlare smeekt zijn vrijwilligers om te komen helpen, maar met een megarisicodochter in huis, kan zoonlief niet inspringen. En een logeerbed vinden in deze tijden is ook niet zo eenvoudig. In tussentijd raakt nu wel de gang grondig gepoetst, is mijn fiets weer tip-top in orde en is zelfs de slotgracht rond het huis opnieuw opgevuld geraakt.

We leven samen, eten samen, lachen en spelen samen en doen heel hard ons best om het voor kleine zus veilig te houden. Meer kunnen we niet doen. We kunnen enkel hopen dat ook de wereld rondom ons zich aan alle regels houdt zodat onze prinses over een paar weken ook weer kan genieten van wat het leven te bieden heeft.

geluk, rust, thuis

Goed

4 reacties

Mensen vragen me de laatste weken vaak hoe het nu gaat met dochterlief. Ik antwoord dan vaak zonder nadenken dat het wel goed gaat. En onmiddellijk nadien realiseer ik mij dat dit nu net niet het juiste antwoord is. De voorbije dagen deden we weer ons best om een nieuwe buikinfectie onder controle te krijgen. Vorig weekend mocht de rechterknie eens onder de scanner omdat een vreemde krak voor nogal veel pijn zorgde. De beelden toonden trouwens heel dun breekbaar kraakbeen en een hoop neurofibromen. Verschillende bloed-, urine- en etterkweken toonden steeds dezelfde vieze beesten, maar blijven nog onder controle. Onze prinses heeft ook heel wat slaap nodig, dus de middagdutjes zijn onmisbaar. Er was heel wat overleg met het palliatief thuiszorgteam, de kinesist, de huisarts en de thuisverpleging en daarnaast was er de zoektocht naar een betaalbare nieuwe rolstoel of buggy voor onze schat (inderdaad, nog altijd, maar ondertussen hebben we iets gevonden). 

Maar hoe gaat het nu met onze prinses? Laat het ons maar gewoon op goed houden. Goed genoeg voor ons, we zagen het al veel slechter. Natuurlijk hadden we het liever nog veel beter gehad, maar voor nu vinden we goed, goed genoeg.

thuis, ziekenwagen

Thuis

11 reacties

Zesentwintig november reed dochterlief kamer tien van het kinderziekenhuis binnen. Zesentwintig januari reed de ziekenwagen onze straat in en rolde ze terug de woonkamer binnen. Exact twee maanden is ze van huis geweest. Twee loodzware maanden, maar we sloten ze af op een prachtige plek met prachtige mensen. Deze ochtend werd onze prinses met een dubbel gevoel wakker. Ze keek er naar uit om weer naar huis te gaan, maar tegelijk wou ze de veilige omgeving van Villa Rozerood niet achterlaten. De hele voormiddag bleef ze dit gevoel houden. 

Kwart over twee hoorden we de wieltjes van de brancard ratelen en had ze nood aan een stevige knuffel. Gelukkig waren er twee heel lieve ambulanciers die haar snel op haar gemak stelden en onder een flauw winterzonnetje namen we afscheid van een fantastisch team.  Een goed anderhalf uur later reden we onze straat in. Haar bed stond al klaar, vake en grote zus verwelkomden haar met open armen en kleine grote zus zorgde voor een lekker avondmaal. Als klap op de vuurpijl kwamen zelfs oma en opa op bezoek. Al die weken had ze oma niet meer gezien in het echt en dus waren er nu twee heel gelukkig. 

Nu is ze pompaf. Na de wondverzorging die ook hier thuis moet gebeuren, gaf ze aan dat ze moe was.  Weer in haar eigen bed kan ze nu de nacht in, haar dromen dromend en knuffels stevig in haar armen geklemd.