Zondagavond en de rust ten huize giraffenvlekjes keert weer.  Het was een druk maar ook prachtig weekend.

Vrijdag verjaarde kleine grote zus en vandaag was dan onze held aan de beurt.  Zaterdag vierden we onder een prachtig blauwe lucht en een stralende zon dus feest, een groot feest, want kleine grote zus was 18 geworden.  Of ze nu ook volwassen is, laten we in het midden, we houden het momenteel op meerderjarig.

Op het feest hadden we allemaal mensen uitgenodigd die een speciaal plekje hadden in Annelies’ hart.  De oma die steeds tijd had om te kleuren of te kleien en zo een lekkere wortelpuree kan maken, de opa die steeds klaar staat om taxichauffeur te spelen. De andere oma die uitstapjes maakte naar de shopping, de opa met wie scrabble werd gespeeld, de peternonkel en de metertante die haar in de watten leggen, de suikernonkel die er voor zorgde dat ze ook eens konden schaatsen op de kerstmarkt in Brussel, de suikertante bij wie ze zo vaak en graag op vakantie ging, de allerbeste vriendin bij wie ze haar gelijke vond qua zottigheid.  Vriendengezin met de zoon waarmee ze in bomen klom en echte jongensdingen deed, nog een vriendengezin met hun drie fantastische kinderen waar ze zo graag komt en zich helemaal thuis voelt, het gezin dat haar tijdens een vakantie opnam toen kleine zus weer heel ziek werd.  Ook het lief van zoon kwam tussen de studies door even mee feesten.  De taart werd gesmaakt, de barbecue zorgde voor fijne momenten en terwijl het langzaam donkerder werd, kwamen de gezelschapsspelletjes naar buiten en werd er bijgebabbeld.

Onze held van 15 heeft genoten, kleine grote zus van 18 genoot nog meer. En de echtgenoot en ikzelf… wij dromen van nog veel zo een feestjes.

We hadden het hem beloofd!  Zijn 18de verjaardag die we dinsdag in mineur vierden zouden we dubbel en dik inhalen.  Zonder dat de zoon het wist, hadden we zijn vier allerbeste vrienden uitgenodigd.  Op de kalender stond al weken dat we naar een ander feestje moesten van de tante die ook jarig was geweest.  De kleine grote zus hield zich bezig met de voorbereiding en de zoon zijn vriendinnetje werd ingeschakeld om hem uit huis te krijgen.  Ze hebben het beiden voortreffelijk gedaan.  Stipt op tijd kwam Thomas de versierde woonkamer binnen.  Jammer dat we dit niet gefilmd hebben.  Zijn gezichtsuitdrukking was prachtig.  Dit had hij helemaal niet zien aankomen.  Verrassing geslaagd dus.

Allemaal samen hebben we dan de intussen beroemde spaghetti van moeke gegeten aan een tafel die helemaal aangekleed was in het thema van Thomas de trein.  Alleen had de zus op alle hoofdjes het gezicht van Thomas gekleefd wat wel een heel grappig resultaat was.  Na het eten werd er met ons negenen nog een spelletje Times Up gespeeld en toen was het tijd voor de taart.  Ook daar had de zus voor gezorgd en natuurlijk was die ook in het thema.  Op de taart stond een foto van Thomas de trein met … het hoofd van onze Thomas.

Als afsluiter trokken de zes grote tieners richting bowlingbaan, Elselien sloot de avond af met het eerste deel van de film Titanic en de echtgenoot en ikzelf konden tot rust komen in de zetel en blij zijn met onze wel heel tevreden zoon.

Verjaren, je doet het elk jaar wel eens.  Maar sommige verjaardagen zijn toch net iets meer bijzonder dan de andere.   Vandaag verjaart onze knappe zoon.  18 jaar geleden werd na 11 dagen extra wachten in sneltreinvaart een prachtig jongetje geboren.  Toen was hij de kleine broer, ondertussen is dat kleine schattige mannetje  van toen uitgegroeid tot een knappe kerel en is hij zelf nog twee keer grote broer geworden.  Lieve zoon, voor het tweede jaar op rij zijn je kleine zus en je moeke er weer niet om je een verjaardagsknuffel te geven.  Voor het tweede jaar op rij kom je weer niet op de eerste plaats, maar we maken het goed.  Dat beloven we je.  Een zoon en broer zoals jij hoort ook een feestje te krijgen, zeker als je 18 wordt.

Dank je wel voor de voorbije jaren met je grapjes, gekke streken, al je spontane hulp thuis, je fijne vriendengroep, …  Dank je wel omdat je al 18 jaar onze superzoon bent!