Mijn lieve meisje, enkele weken geleden, toen je heel hard nadacht over leven en dood, over operatie, kansen en afscheid, vroeg je mij wat we zouden doen met je vele knuffels die je doorheen de jaren verzameld had. Ik wist het niet en zonder jou zou ik het nog niet geweten hebben. Jij wist het echter wel. Je wou ze uitdelen aan al wie van je hield. En in ruil vroeg je niets voor jezelf of voor ons, trouw aan jouw levenslust vroeg je een bijdrage voor jouw geliefde Villa Rozerood.

Die vele tientallen, of beter honderden knuffels (je deelde er woensdag maar liefst 185 uit) hadden elk hun eigen verhaal. Zo was er pop Roosje die jarenlang samen met jou in bad en naar het zwembad ging.

Konijn Stamper uit de film van Bambi was een cadeautje van het hotel in Disneyland waar je in de Suite mocht overnachten. Je droomde er van om ook eens in het roze Disneyhotel te slapen, maar renovatieplannen van datzelfde hotel strooiden roet in het eten, die suite vond je een waardig alternatief.

Er was ook jouw grote platte hond met de rode sjaal, die kreeg je van jouw ergojuf in het revalidatiecentrum. De hond was van haar overleden dochtertje en jij had toen al een speciaal plekje in haar hart.

Je had ook tientallen ‘blauwe neusjes’. Kleine knuffeltjes in de vorm van de meest waanzinnige dieren. Wie kon er zeggen dat hij een knuffel had in de vorm van een axolotl, een blobvis, een garnaal, een bonobo of een vleermuis. Elke operatie kreeg je van vake of mij een nieuw exemplaar. Je bent veel te vaak op het operatiekwartier geweest.

Je had de dikke roze flamingo, de veel te grote giraf, duif die een meeuw was, je kiwi die je voor jouw dokter Jansen reserveerde en Thomas de snuitkever die ook reeds een thuis kreeg. 

Jouw vele Disneyexemplaren hoeven niet veel uitleg. Elke uitstap vergrote jouw collectie want allemaal smeekten ze om jouw aandacht. Je kon geen winkel buiten gaan zonder eerst te kijken of er toch geen nieuwe schattige oogjes jou aankeken.

Al die knuffels hebben lange of heel lange tijd in jouw armen mogen liggen, ze dienden als steun voor je vergroeide lijfje en lagen in je hand om je vingers te ontspannen na het vele knutselen en lego bouwen.

Er is echter één knuffel die nooit of te nimmer van jou zal weggaan. Jouw geliefde Muis blijft aan jouw zijde staan. Die was bij elke operatie aanwezig, mocht steeds mee op vakantie en had de grootste garderobe die een knuffelmuis maar kan hebben. Ook bij de laatste ingreep lag Muis, samen met een heel bijzondere Pokémon in jouw armen op de operatietafel.

Op jouw bed blijven jouw laatste knuffels en pop prinses Lisa verweesd achter. Ze blijven getuige van de dapperste knuffelmie die ik ooit gekend heb en waar ik nog steeds van hou.

Wat mis ik jou.