Mijn lieve meisje, exact twee weken nadat jij besloot dat het genoeg was geweest, kwamen we samen om jouw leven te vieren met al wie jou zo graag heeft gezien. Bijna vierhonderd mensen, vrienden, familie en hele delegaties uit Villa Rozerood en het kinderziekenhuis kwamen jou een laatste eerbetoon brengen en nog eens een heleboel mensen volgden van thuis uit jouw viering. Er waren teksten van jouw beste vriendinnen, je vroegere hoofdarts, je broer en zussen en van vake en mij. Honderden foto’s gleden over het scherm terwijl de door jou gekozen muziek zich in onze oren nestelde.
Jouw idee om je talloze knuffels uit te delen ten voordele van Villa Rozerood oogstte bewondering. Zelfs tijdens je laatste weken, toen je reeds besefte dat jouw tijd begon op te raken, bleef je je medemens op de eerste plaats zetten.
Mijn lieve dappere meisje, de pijn, de verslagenheid en het gemis zijn nog steeds ontzettend groot, maar wat ben ik trots op jou. Je deed het maar weer, mensen rondom jou verzamelen en ze beroeren.
Mijn lieve prinses, mijn kabouter, mijn krokodilletje, mijn knuffelmie en mijn pruts, ik hou zoveel van jou. Ik mis jou.
Het was een prachtig eerbetoon en een warm afscheid.
Dikke troostende knuffel, lieverds xxx
💔💙🩵😢🫶
❤️✨
Soms, heel soms heb ik geen woorden
Mensen die me kennen bekijken me dan raar
Maar, soms, heel soms, word ik stil
En, soms word ik terug gekatalpulteerd naar momenten van herinneringen
Vandaag was zo’n dag
Vandaag kreeg Elselien me stil!!
Alhoewel, in mijn geest passeerden massa’s herinneringen…
Lieve, lieve schat
Na vandaag is de zoektocht en de aankoop voor Muis het meest waardevolle geschenk dat jij mij kon geven…
Heel veel liefs
Ook voor jouw mama, papa en co
Het was inderdaad “het leven vieren van Elselien!”
Wat een eerbetoon aan die dappere held van jullie.
❤❤❤❤❤❤
❤️❤️❤️❤️
Het was ons een eer dit afscheid te mogen bijwonen.
Rust nu zacht lieve Elselien …
Wat een eerbetoon aan jullie grote held, jullie zo geliefde Elselien……
En wat mogen jullie trots zijn op haar , op alle foto’s gisteren stond een lachende Elselien, zo dapper , zo positief , zo’n vechter.
Ze leeft verder in de harten van velen…
RESPECT…
Tonnen, nee BERGEN respect…
voor die dappere Elselien in de eerste plaats, maar evenveel voor haar familie, haar dokters, verplegers en verzorgenden, haar vrienden, aan allen die een lach op haar prachtige snoet toverden.
De herdenking was onbeschrijflijk prachtig, aangrijpend, maar ook inspirerend. Het idee van de kaarsen en de knuffels was ronduit schitterend, want leverde een extra blijvende herinnering op voor jullie, maar ook voor ons, met het herdenkingshoekje in de living dat Luna gisteren maakte. Het steentje dat we vandaag bijdragen bij de werking van Villa Rozenrood is dan ook met heel ons hart geschonken.
Het leven gaat voort, maar het zal nooit meer helemaal hetzelfde zijn. Ik weet echter zeker dat een veerkrachtige familie als jullie nog héél veel moois zal betekenen voor de mensen rondom. Elselien kan oprecht geen betere familie hebben.
Veel liefs en sterkte
Veerle (mama van Luna)
Het was een mooie viering, pakkend en positief tegelijk.
Voor altijd zal de herinnering aan Elselien blijven, rust zacht.