Twee dagen geleden had de dochter samen met haar vriendinnetje gezien dat één van de gocartverhuurders een gocart verhuurde waar je een rolwagen kon op vervoeren. We (de mama’s ) hebben zich laten overhalen om dit toch eens uit te proberen. We hebben het geweten! Samen met de zus van Elselien en de broer van het vriendinnetje zijn we die gocart gaan huren. Dat ding is zwaar, loodzwaar, maar we hebben er van genoten. Elselien vond het super om vooraan te zitten in haar rolwagen, het vriendinnetje vond het magnifiek dat ze zo een gigantisch ding mocht besturen en broer en zus hebben zich de armen van het lijf geduwd want, de twee mama’s zaten aan het stuur. En die mama’s hebben getrapt, harder getrapt, zo hard getrapt dat hun tong op hun knieën hing en dat ze hun jassen moesten open doen omdat het veel te warm werd.
We hadden veel bekijks en als mensen ons niet gezien hebben, zullen ze ons wel gehoord hebben.
We hebben de verhuurder wel aangeraden om misschien toch maar een hulpmotortje te installeren. Het zou een klein beetje gemakkelijker kunnen worden om met die fantastische kar te gaan rijden voor een langere rit zonder kans te maken op overbelaste knieën en melkzuur in de benen.
We vonden het echter wel een fantastisch initiatief van een kleine zelfstandige om de woordjes toegankelijkheid en inclusief een eigen invulling te geven. Zo zouden er meer mogen zijn. Deze mensen verdienen een pluim!