Onze prinses is terug op de kamer, inderdaad, gewoon op kamer 26. Deze ochtend sprak ik voor de operatie nog met de anesthesist. Zij vertelde dat onze held na het ok naar intensieve zou gaan. Ik heb dan maar mijn stoute schoenen aangetrokken en gevraagd of dit echt noodzakelijk was. Toen ze hoorde dat ik hier ook bleef slapen, was het snel beslist. Als het mogelijk was, zou ze langer op de ontwaakzaal blijven en dan naar de kamer gaan. Ze kan hier ook let een monitor slapen. Om vier uur waren we terug op kids 2. Nu kan ze bekomen van de toch niet zo eenvoudige ingreep.
Hiernet kwam de orthopedist nog even langs. Hij vertelde dat de anesthesisten het niet zo gemakkelijk hadden. Wanneer ze voor de operatie de dochter op haar buik wilden draaien, bleek haar ademhaling weg te vallen. Het is eens iets anders dan een hart dat er mee stopt. Ze hebben de dochter dan maar op haar zij gelegd en wat minder gedaan dan ze eigenlijk hadden willen doen. Gelukkig hebben ze geen risico’s genomen, maar hopelijk is er nu wel genoeg weg om de drukplekken in de toekomst te vermijden.
Nu staat er vooral nog wondverzorging op de planning zodat er zeker geen infecties komen en één van de komende dagen zal ook haar gewicht nog eens onder de loep worden genomen. Tja, nu we hier toch zijn…