Ze is terug. Momenteel ligt ze weer in haar eigen box op intensieve zorgen. Dezelfde als twee maanden geleden. Ze werd met open armen verwelkomd door de verpleegsters en de artsen, ook al hadden ze haar toch liever in optimalere omstandigheden gezien.
De operatie is vrij goed verlopen. Tijdens het wachten begonnen wij nochtans het ergste te vrezen. De dokter had ons gezegd dat wanneer er geen infectie op het materiaal was, de ingreep ongeveer twee uur zou duren. Wij hebben echter bijna 6 uur moeten wachten. Er was nochtans geen infectie (OEF8), maar Elselien zou Elselien niet zijn als er toch weer geen onverwacht extraatje zou zijn. De bovenste schroef zat niet meer in de wervelkolom maar bleek gewoon los te zijn gekomen. Daardoor waren de staaf en de wervelkolom ook rechter komen te staan en ontstond er meer druk op de huid. De orthopedist heeft de losse schroef er uit gehaald en vier nieuwe schroeven geplaatst. Dat ging niet zo makkelijk, maar gelukkig is het gelukt. Nu is het duimen dat alles wel blijft zitten. De botten van Elselien genezen zo te zien niet gemakkelijk. We kunnen enkel hopen en vertrouwen dat de natuur nu wel haar werk doet.
Met onze kleine mega Elselien gaat het naar omstandigheden goed. Ze wordt nog beademd, maar morgenvoormiddag gaat de dokter dit al proberen afbouwen. Ze krijgt ook nog hoge dosissen dormicum en morfine en daarnaast de gewone pijnstilling intraveneus. Ook de twee antibiotica worden verder gegeven. Zijzelf ligt het grootste deel van de dag met haar ogen dicht naar Studio 100TV te luisteren, maar als je haar iets vraagt, reageert ze wel. Ze kan ook haar armen nog bewegen, dat ziet er ook goed uit. Haar temperatuur is in het oog te houden, maar als je heel wat bloedproducten bij hebt gekregen (ze verloor zelf meer dan een liter bloed tijdens het OK), is dit niet ongewoon.
Nu slaapt ze en dat ga ik ook proberen doen. De echtgenoot is al naar huis. Er komen immers nog een paar lange dagen, maar we hebben er een goed oog in. Ook de chirurg zal vanavond moeten bekomen. Deze ingreep was echt het laatste waar hij zat op te wachten, maar het is hem toch maar weer gelukt. Nu is het nog een kwestie van herstellen en op krachten komen. We willen geen infecties, losse schroeven, pijnlijke ruggen of wat dan ook meer!