Categorie archieven: Villa Rozerood

In panne/ De Panne

Gewoon, eenvoudig, gemakkelijk,… deze woorden staan duidelijk niet in het woordenboek van de familie Giraffenvlekjes.  Ook vandaag werd ons leven weer wat spannender gemaakt dan het voor mij hoefde.

Het begon al deze ochtend. De dochter plaste nogal veel spontaan in plaats van via haar sonde. Dit duidt vaak op een infectie, weten we. Ook de zaalarts was niet helemaal gerust en dus werd er nog een urinestaaltje naar het labo gestuurd.  Gelukkig vond de uroloog dat we deze infectie ook aan zee konden opvolgen (ze vertrouwt helemaal op mijn intuitie en beoordelingsvermogen!) Er werden nog wat extra voorschriften klaar gemaakt en toen kon ik de auto beginnen inladen.  Een puzzel van 1000 stukjes is er niets tegen, maar het is gelukt. Alle bagage (inclusief 2 rolstoelen en 2 zitschalen) zijn er in geraakt.  De dochter kon niet veel meer zien, dus onderweg heeft ze dan maar een dutje gedaan.

Het vertrek zelf had echter nog heel wat voeten in de aarde. Na de infectie en de puzzel, bleek ook de auto zelf nog moeilijk te doen. De koudegolf van de voorbije twee dagen was duidelijk te veel voor onze dinosaurïer. De auto zakte niet meer, de motor startte niet. Mijn diagnose en die van de pechverhelping bleken dezelfde te zijn. Onze batterij houdt meer van de zomer dan van de winter.  Gelukkig kreeg meneer pechverhelping er weer beweging in en met de raad om zeker niet te stoppen tot we in De Panne waren, konden we met een uurtje vertraging dan toch vertrekken.

In Villa Rozerood werden we met open armen ontvangen.  Een hele week kunnen we bekomen van de voorbije maand die er stevig heeft ingehakt. We hebben het heel hard nodig.

Vier

Vier volle weken, vier weken van wachten, wanhopen en hopen, isolatie en gele schorten, bloed-en stoelgangstalen, infecties en hoge koorts, een onverwachte operatie en nog onverwachter een open wonde, zalfjes en verbanden, antibiotica en nog andere antibiotica, speelzaal en slapen, bezoekjes en telefoontjes, ziek zijn en beter worden, lieve verpleegkundigen en wanhopige artsen, kroketjes en lasagne, speelzaal en operatiekwartier,…

Vier volledige weken in het ziekenhuis en de problemen zijn nog lang niet opgelost. Morgen vertrekken we nochtans. De wondverzorging kan verder gebeuren in Villa Rozerood. De auto staat hier klaar op de parking, de voorraad medicijnen en verbandmateriaal is weer aangevuld. We zijn er klaar voor. Een hele week gaan we genieten van de rust, nadien kunnen de artsen weer hun hoofd beginnen breken om een nieuwe oplossing te bedenken voor de darmen van de dochter.

Nog één laatste nachtje, nog één laatste ontbijt…

Een gat in de lucht

 

Zes maanden geleden had onze prinses een droom en Ketnet vond die droom zo mooi dat ze er iets mee wilden doen. Het resultaat was een ongelooflijke dag met enkel glunderende gezichten. Kinderen die nog nooit in zee waren geweest, genoten van het water rond hun benen, de hele familie Rozerood werd getrakteerd op een minifestivalletje op het strand. De ketnetbende had kosten noch moeite gespaard om er iets moois van te maken.

Een paar weken geleden waren de studio-opnames en deze ochtend was het dan eindelijk zover. In Villa Rozerood zat iedereen klaar, maar ook in het uz Brussel en in Mespelare waren de verwachtingen hooggespannen.  De verpleegster keek zelfs mee met onze held.  Deze uitzending van ‘Een gat in de lucht’ zal nog vaak herbekeken worden.

Dank je wel Leonard en de rest van Ketnet. Jullie maakten de vakantie van zeven gezinnen die het niet altijd even gemakkelijk hebben, onvergetelijk!

Een gouden randje

Er zijn van die dagen die een gouden randje krijgen in onze herinneringen. Vandaag was er zo één…

In de grote vakantie waren we in Villa Rozerood en kregen we daar bezoek van Ketnet. Zij zorgden daar voor een schitterend strandfeest.

Vandaag waren er de opnames in de studio van de vrt.  Om kwart over drie werden we verwacht onder de vrt-toren.  Alleen hadden we geen rekening gehouden met het autosalon! Ik werd steeds zenuwachtiger, het verkeer was verschrikkelijk, maar klokslag vier uur  stapten we dan toch eindelijk binnen.

Snel werden de dochter en haar Villa-Rozeroodvriendinnetje gebriefd, er werd een plaatsje voor de rolstoelen gezocht en met een kwartiertje vertraging konden de opnames voor ‘Een gat in de lucht’ dan toch beginnen.  De rappers Thomas en Sander haalden hun beste grapjes boven, verschillende kinderen zagen een wens in vervulling gaan en toen was het de beurt aan onze prinses. Het interview liep vlot, het filmpje over die bijzondere dag in augustus was prachtig.  Op elf februari wordt de aflevering met onze held uitgezonden op Ketnet!

Eén van de wensen die ook vervuld werd, was die van drie zusjes. Ze wilden graag even beroemd worden als K3.  Plots verscheen ook de echte K3 in de studio en heel wat oogjes begonnen te fonkelen.

De meisjes van K3 zijn na de opnames nog in de ouderruimte van Villa Rozerood geweest. Het vriendinnetje had haar stoute schoenen aangetrokken en was gaan vragen of ze eens wilden langs komen.  De lach op de gezichten van alle (!) kinderen en volwassenen was schitterend.

Op weg naar de uitgang mochten ook Sander en Thomas nog eens op de foto met onze schatten en ook al was er ondertussen eentje doodmoe, toch kwam er ook nu nog een brede glimlach.

Nu ligt ze na te genieten van een fantastische dag. Dank je wel Ketnet voor deze belevenis. Jullie maakten de wens van onze dochter op een heel mooie en onvergetelijke manier waar!

Hoog bezoek

Soms hebben mama’s gekke ideeën, soms hebben mama’s nogal veel fantasie en soms hebben mama’s een beetje lef.  Als die mama’s dan nog samen in de zetel zitten, durven er wel eens maffe dingen gebeuren. Er werden smsjes gestuurd, een mail werd opgesteld. Er werd gelachen en gedroomd.

Deze ochtend kregen die dromen en wensen tot onze verbazing een concretere invulling. De verwachtingen waren hooggespannen. Uitstapjes werden geschrapt, nagels gelakt, mooie kleren aangetrokken en zetels geschikt.

En toen was hij er! De held van onze jongste dochter, het idool van kleine en grote grote zus, diegene waar het liefje fan van is:  Michiel van Steracteur Sterartiest kwam op bezoek in Villa Rozerood, zomaar, omdat hij er zin in had, omdat hij de villa miste, omdat de donderdagen nu wel heel leeg zijn.

Wij ontmoetten een heel warm iemand met een groot hart. Er werd geknuffeld en gepraat in een ongedwongen sfeer.

Dank je wel Michiel. Er ligt er nu eentje hier in bed met een gigantische grijns omdat ze je eindelijk in het echt zag. Je maakte haar en onze dag tot een hoogtepunt van deze vakantie.

Kerstvakantie

Samen uren aan tafel blijven plakken, aanschuiven bij de buren, veel te lang babbelen en merken dat de tijd toch wel heel snel gaat, tientallen liedjes zo toonvast mogelijk proberen mee te zingen met een hoop andere zorgenkindjesouders, naar de film gaan en nog eens naar de film gaan en dan nog eens, uitwaaien in de storm en de winkel leeg kopen, genieten en niets doen, lachen, huilen, dromen en mijmeren, rummicub spelen en tot rust komen met yoga…

Hier kan het en hier mag het in Villa Rozerood. Deze kerstvakantie beleefden we al zoveel mooie momenten met zoveel fijne mensen.  Het leven is mooi…

 

Hulp

De voorbije vier dagen mochten de dochter en ikzelf logeren in Villa Rozerood. Wat was ik blij dat dit bestaat. Alle zorg werd in mijn plaats gedaan en ook ik werd in de watten gelegd. Zelfs de medevakantiegangers hielpen mee om te zorgen dat mijn voet zeker kon rusten.  De jongste dochter genoot en vulde haar dagen met bednet, in bad gaan en lezen. Ik had weer heel wat babbels en vond nog een paar goede boeken in het boekenrek.

Nu zijn we weer thuis. Gisteren werd ik in het ziekenhuis verwacht en kreeg ik een loopgips. Het is nu wel de bedoeling om het nog steeds rustig aan te doen (en dat is echt wel moeilijk!) maar aangezien we maandag op vakantie vertrekken, moet er echt wel gewassen en opnieuw ingepakt worden.  Gelukkig kan ik hier ook rekenen op de hulp van de andere huisgenoten anders kwam er van rusten al helemaal niets in huis.

Een gebroken voet, het is het einde van de wereld niet, maar van mij mag hij nu wel beginnen genezen. Nog een week of drie gips en dan… hoop ik…

Voorbij

Het was weer een fantastische week.  De voorbije dagen genoten we in Villa Rozerood van de rust die zoveel deugd deed.  We speelden spelletjes en zaten gewoon buiten.  We wandelden op de dijk en in het reservaat.  We maakten nieuwe vrienden en hadden fijne gesprekken.  We trokken naar Plopsaland en naar het Duinenmuseum.  En als klap op de vuurpijl kwam Ketnet ons nog verrassen met een megafeest op het strand.  We werden verwend met een barbecue en kregen bij het ontbijt spiegeleitjes.  Onze prinses leerde een paar circusactjes en wij deden even niets.

Kortom, we beleefden weer een prachtige vakantie.

Juli

Het was hier de voorbije maand heel stilletjes.  Zowel de echtgenoot als ikzelf kregen al regelmatig de vraag waarom er niets meer kwam.  Is er niets meer te vertellen?  Integendeel. De voorbije maand juli was de drukste maand die ik me kan herinneren. Drie kinderen die op kamp vertrokken als leiding en terug kwamen met bergen was (de Mont Blanc was er niets tegen, het leek eerder de Mont Everest), ikzelf ontsnapte even met de jongste dochter naar Valkenburg, de echtgenoot was nog aan het werk en samen met een vriendin en kleine kadee trokken ik en onze held er vijf daagjes op uit naar Casa Ametza.

Het indrukwekkendste was echter DE VERHUIS.  Het is gebeurd, het is zover.  Na een paar keer de datum op te schuiven, hebben we eindelijk maar één sleutel meer aan de sleutelbos. We kregen hulp van heel wat fantastische mensen. Een dikke dank je wel daarvoor, zonder hen was het ons nooit gelukt.

Het moment waarop onze jongste prinses zei dat ze even naar haar kamer ging, bezorgde me een prop in de keel.  Daar deden we het dus voor.  Nu heeft ook zij weer een eigen plekje.  Het eerste huisdier heeft trouwens ook al zijn intrede gedaan.  Mevrouw hamster kan vanuit haar kooi boven op een stapel verhuisdozen alles goed in de gaten houden.

Op dit moment logeren we even in Villa Rozerood. Hier kunnen we onze batterijen opladen zodat we nadien verder dat nieuwe stekje kunnen inrichten.

Avant-vakantie

De voorbije week had onze jongste dochter al een paar dagen vrij.  Ook in ons geliefde Villa Rozerood bleek er plaats genoeg te zijn en zo voerde ik ze maandag naar De Panne waar ze de eerste nacht helemaal alleen zou blijven.  Hoewel, zo alleen was ze niet, want ook een klasvriendinnetje was samen met haar mama op het idee gekomen om naar zee te trekken.  Op dinsdagnamiddag, nadat de hele papierwinkel was afgewerkt en de auto eindelijk eens gewassen, maakte ik de rit nog eens.  Die paar dagen hebben me ongelooflijk veel deugd gedaan.  Nachtelijke babbels, babbels aan tafel en in de gang, de slappe lach krijgen naast ernstige gesprekken voeren, je hart kunnen luchten bij elkaar, tips krijgen en tips kunnen geven, genieten van het prachtige weer, we hadden spijt dat het weer donderdag was.

Ook de twee dochters beleefden de tijd van hun leven.  Het is enorm lang geleden dat ik onze prinses zo gezien heb.  Ze zat vol energie en samen met haar vriendinnetje trok ze op uitstap, werd er geknutseld en gekookt en vooral ook veel gegiecheld.  Op woensdagochtend hadden de twee meisjes dan ook beiden een dipje, maar tegen de middag kregen ze gelukkig weer wat meer fut.

Vrijdag is onze held ook nog even naar school geweest om mee te genieten van een toneel rond faalangst en stress.  Als afsluiter kreeg ze ook nog een heel mooi rapport mee naar huis en was ze klaar om de paasvakantie te starten.