Categorie archieven: Villa Rozerood

vakantie, Villa Rozerood, vrienden

Avant-vakantie

2 reacties

De voorbije week had onze jongste dochter al een paar dagen vrij.  Ook in ons geliefde Villa Rozerood bleek er plaats genoeg te zijn en zo voerde ik ze maandag naar De Panne waar ze de eerste nacht helemaal alleen zou blijven.  Hoewel, zo alleen was ze niet, want ook een klasvriendinnetje was samen met haar mama op het idee gekomen om naar zee te trekken.  Op dinsdagnamiddag, nadat de hele papierwinkel was afgewerkt en de auto eindelijk eens gewassen, maakte ik de rit nog eens.  Die paar dagen hebben me ongelooflijk veel deugd gedaan.  Nachtelijke babbels, babbels aan tafel en in de gang, de slappe lach krijgen naast ernstige gesprekken voeren, je hart kunnen luchten bij elkaar, tips krijgen en tips kunnen geven, genieten van het prachtige weer, we hadden spijt dat het weer donderdag was.

Ook de twee dochters beleefden de tijd van hun leven.  Het is enorm lang geleden dat ik onze prinses zo gezien heb.  Ze zat vol energie en samen met haar vriendinnetje trok ze op uitstap, werd er geknutseld en gekookt en vooral ook veel gegiecheld.  Op woensdagochtend hadden de twee meisjes dan ook beiden een dipje, maar tegen de middag kregen ze gelukkig weer wat meer fut.

Vrijdag is onze held ook nog even naar school geweest om mee te genieten van een toneel rond faalangst en stress.  Als afsluiter kreeg ze ook nog een heel mooi rapport mee naar huis en was ze klaar om de paasvakantie te starten.

vakantie, Villa Rozerood

Een nieuw jaar

2 reacties

We startten 2017 in Villa Rozerood.  De jaarwissel hebben we dus goed kunnen vieren.  Klokslag middernacht wensten we iedereen een gelukkig nieuw jaar en kregen ook wij heel wat wensen van de mensen rondom ons.  Het deed deugd en toch… ik vond het ook moeilijk.  Net zoals de voorgaande jaren hopen we op beterschap, maar we weten dat ook dit nieuwe jaar geen makkelijk jaar zal worden.  De dochter is het al niet echt fantastisch gestart en ook de lieve oma en tante hadden zich 2017 waarschijnlijk anders voorgesteld.  We kunnen er enkel het beste van maken.

Heel onverwacht mochten we trouwens verlengingen spelen in Villa Rozerood.  Alles stond ingepakt klaar om in de auto te zetten toen we te horen kregen dat er een plekje was vrij gekomen.  We moesten er niet lang over nadenken en zo konden onze prinses en ikzelf nog een paar dagen extra in de watten gelegd worden.  Onze held genoot vooral van de rust en de babbels, ik genoot van het fijne gezelschap.  Samen met één van de andere gezinnen trokken we zelfs naar de cinema om Ghost Rockers te gaan bekijken.  Voor de dochter was dit één van de zeldzame uitstapjes, maar na de pannenkoeken en de pizza van die dag ging ze doodop maar dolgelukkig slapen.

Ondertussen zijn we alweer een paar dagen thuis.  De school startte weer en voor mijn twee grote kabouters zijn de examens begonnen.  Onze kleinste kabouter vloog er maandag ook weer in met twee uurtjes bednet, twee uurtjes van de toah-juf en nog een uur revalidatie.  Het was duidelijk te veel geweest.  We moeten echt op de rem gaan staan want vandaag zagen we weer een doodmoe meisje.  Via bednet zal ze nu enkel nog wiskunde, Nederlands en mavo volgen.  Wat we volgend jaar gaan doen, zien we dan wel.  Haar lijf heeft de voorbije twee maanden weer een serieuze tik gekregen.  Het zal weer een hele tijd duren voor we opnieuw echt beterschap zien.  Gelukkig verliest ze de moed er niet bij en nu ze weet dat er ook wat meer rust zal zijn, voelt ze zichzelf ook rustiger.

We kregen ook goed nieuws over ons huis.  Sinds vandaag worden de ramen er in gezet.  Nu gaat het plots snel.

En onze auto?  Dat is een ander verhaal.  We zullen nog wel even geduld moeten hebben voor die weer voor de deur staat…

Villa Rozerood, ziekenhuis

en opnieuw

5 reacties

We hadden het eigenlijk wel zien aankomen.  Al weken twijfelen we, overleggen we met artsen en zien we dat het niet goed gaat met onze held.  Gisteren kreeg ik bericht van de dokter dat ze toch weer opgenomen wordt.  Het is te veel en te ingewikkeld.  De dochter slikte eens en was ongelukkig.  Weer maar eens iets leuk dat niet door kon gaan.  Ze was zo blij met haar lange weekend Villa Rozerood.  Het is getransformeerd in een verblijf uz.  Morgen worden we verwacht op onze vertrouwde afdeling kids 2.  Hopelijk zorgt dit verblijf voor de broodnodige rust en kunnen er oplossingen gevonden worden zodat we met een gerust hart kunnen uitkijken naar een nieuw verblijf in onze favoriete villa.

Villa Rozerood, zorgen

jojo

2 reacties

Heen en weer, hoog en laag, links en rechts…  Net zoals een jojo gaat onze dochter op en af.  Het ene moment hebben we een doodziek kind dat van ellende niet weet wat ze moet aanvangen en een uurtje later straalt ze en lijkt ze vol energie te zitten.  Ze heeft het hier zelf ook moeilijk mee.  Ondanks haar enorme vechtlust zien we ook nu in Villa Rozerood een intriest meisje.  Gisteren had ze heel wat topmomenten, maar dan merk je de volgende dag dat het weer moeizamer gaat.  Ze wil mee doen met grote zus en een vriendinnetje, maar wordt keihard geconfronteerd met haar niet kunnen.  Gelukkig is hier dan wel altijd een verpleegkundige of vrijwilliger in de buurt die haar betrekt bij het knutselen of een babbeltje heeft met haar.  Het zijn die kleine dingen waar zij haar energie moet uit halen.  We zouden het anders willen dromen, maar de realiteit valt niet te ontlopen.

Vallen en opstaan, steeds opnieuw, gelukkig krijgt ze bij het recht krabbelen zo veel hulp van de talloze mensen rondom haar en moet ze het niet alleen doen.

vakantie, Villa Rozerood

Maddy van de voetjes

1 reactie

Er zijn zo van die mensen die een gouden randje verdienen.  Maddy was er één van.  We leerden haar kennen in Villa Rozerood.  Reeds de eerste keer dat we daar op vakantie mochten, tijdelijk op de dijk van De Panne nog, mocht ik kennis maken met deze bijzondere vrouw.  Elke woensdag en zondag verscheen ze met haar roltafeltje en voetenbad en toverde ze de kamer van één van de mama’s om tot een privéwelness die verboden terrein was voor kinderen en echtgenoot.  Zij vond dat die mama’s die vaak de voeten vanonder hun lijf liepen ook wel eens wat extra aandacht verdienden.  Gedurende anderhalf uur nam ze je voeten onderhanden.  Had je zin om te babbelen, geen probleem, Maddy had de gave van luisteren, wou je liever genieten van de rust, ze gunde het je.   Na afloop liep je op wolkjes.  Menige echtgenoot was jaloers op ons vrouwenvoorrecht, want mannenvoeten, daar begon ze niet aan.  Tegen de kindervoetjes van al haar zorgenkindjes, daar zei ze geen neen tegen.  Die kregen nog even een minimassage en als ze vond dat het nodig was, kwam ze die nog wel eens extra masseren tijdens de week.

Gisteren zag ik het bericht dat ze na een zware strijd haar sprankelende ogen voor altijd heeft gesloten.

We misten ze al een tijdje in Villa Rozerood, we zullen ze nu voor altijd missen.  Vaarwel lieve Maddy, veel te vroeg moest je alles los laten, maar je laat mooie herinneringen achter in het hart van iedereen die je gekend heeft.

verjaardag, Villa Rozerood

feestje

4 reacties

De jongste grote zus is verjaard.  Vandaag werd ze al zeventien jaar.  Nu is een verjaardag vieren op die leeftijd altijd nog leuk, maar als je het in Villa Rozerood kan doen, wordt het helemaal bijzonder.  Grote broer die hier jobstudent is, had de eettafel al heel mooi versierd met knutselwerkjes uit zusliefs kleutertijd.

20160825_132426Bij het middagmaal werd er een pracht van een chocoladetaart binnen gebracht terwijl alle gezinnen happy birthday zongen.  Onze knappe dochter glunderde.

20160825_163219

Deze namiddag konden we genieten van een sessie djembe, gegeven door ArtMuze.  Groot of klein, ziek of gezond, jong of minder jong, iedereen kon mee doen.  We maakten muziek en plezier.

20160825_151549

Kleine grote zus trok nadien nog naar zee met broer, liefje van broer en vriend.  Ze waren net op tijd terug om mee aan te schuiven aan de barbecue.

Jammer genoeg kreeg deze dag ook een donker randje mee.  We kregen bezoek van oma en opa en een tante die niet zo een fijn nieuws hadden.  De lieve meter van onze held is momenteel heel erg ziek.  We weten niet of ze het zal halen.  We kunnen enkel hopen dat ook bij haar die piepkleine kans op overleven voldoende zal zijn.  Het doet ons weer stil staan bij hoeveel geluk wij gehad hebben en wens ook haar dat geluk toe.

geluk, vakantie, Villa Rozerood

zomer

1 reactie

 

20160822_205422We genieten in het kwadraat.  Na alle huisperikelen konden we maandag vertrekken naar ons geliefde Villa Rozerood.  We werden er weer met open armen ontvangen.  Ook het weer helpt een handje om ons een echt vakantiegevoel te geven.  De zon schijnt volop, maar dank zij het bos dat aan de tuin grenst, is het zalig om buiten te zitten.

20160823_171035

Onze held geniet van alle aandacht, kleine grote zus amuseert zich ongelooflijk, de echtgenoot vindt de rust zalig en ikzelf ben gewoon blij dat we hier zijn.  De zoon loopt hier trouwens ook rond als jobstudent.

20160823_191308

Een hele week rust.  Een hele week energie op doen.  Een hele week…

20160822_205159

 

TPN, vakantie, Villa Rozerood

goed

6 reacties

20160423_162653

En, hoe gaat het nu met Elselien?  Ze ziet er goed uit…  Dit kreeg ik de voorbije week meermaals te horen.  Dit is altijd al een heel dubbele vraag geweest waar ik niet zomaar een antwoord op kon geven, maar nu, nu durf ik het antwoord bijna niet geven.  Het gaat immers goed.  Gewoon goed.  Ze is niet ziek, wordt niet geopereerd, er zijn geen plotse problemen (op een ontstoken teen en een drukwonde na dan).  De dochter zelf heeft weer wat meer energie.  De voorbije dagen waren we in Villa Rozerood en daar zag ik onze held steeds verder open bloeien.  Ze speelde met de andere kinderen, kwam mee ontbijten, genoot van de wandelingen en zat steeds meer mee beneden in de woonkamer of de knutselruimte.  Het is maanden geleden, zelfs al meer dan anderhalf jaar dat we dit nog konden zien.  Nu hopen we.  We hopen zo hard dat we bergop blijven gaan, of al gewoon rechtdoor kunnen gaan.  Als we maar niet meer bergaf moeten.

We leerden ook weer heel fijne mensen kennen.  De avonden waren een toffe bedoening waar de grappen over en weer vlogen en gevolgd werden door de lachsalvo’s.  Tijdens een boswandeling met een mama konden we beiden onze zorgen en ‘grappige’ frustraties eens kwijt aan elkaar en de kinderen genoten van elkaars gezelschap.  Het waren weer vier dagen om in te kaderen.

Dat fijne weekend werd spannend afgesloten.  Het was vandaag weer prikavond, maar gelukkig kon Elselien opgelucht gaan slapen.  De naald zit er in en dat van de eerste keer.  De echtgenoot en ik waren blij voor de dochter, maar ook voor mijzelf.  Ik begon zo stilletjes aan immers een klein beetje aan mijn kunnen te twijfelen.

vakantie, Villa Rozerood

voor het eerst

6 reacties

De voorbije dagen stonden in het teken van inpakken.  Neen, niet om naar ons nieuwe huisje te verhuizen, daar is nog iets te veel werk.  Het was voor de jongste dochter dat ik valiezen en bakken mocht vullen.  Zij is voor het eerst sinds de operatie in mei zonder één van ons weg.  Samen met oma en opa is ze een midweekje naar Villa Rozerood.  Oma en opa hadden immers de fijne gewoonte om met hun kleinkinderen wanneer ze 12 waren, eens naar de bergen op vakantie te gaan.  Het ziek zijn van Elselien heeft die plannen in het water doen vallen.  Het is ook niet zo evident om met haar op vakantie te gaan.  Alle zorg die nodig is, kan niet zomaar door opa en oma gedaan worden.  Gelukkig kan het wel in De Panne, de bergen zijn dan maar duinen geworden.  Oma en opa stonden haar reeds op te wachten toen wij met de auto toe kwamen en dank zij alle voorbereidingen thuis verliep de installatie vlot.  Opa en oma zien het zitten, wij zagen het ook zitten, de hele ploeg van de villa ziet het zitten en Elselien?  Die was toch wel een beetje zenuwachtig!

Nu hebben wij ook vier dagen en nachten zonder onze kleine muis.  We gaan er van profiteren om eens dingen te doen die anders nogal moeilijk zijn.  Nu moeten we geen rekening houden met medicatie, TPN, sondezakken, rolstoeltoegankelijkheid en wat nog meer.  Een dag zal plots heel wat uren extra blijken te hebben.

En toch…  zullen we ze missen.