Categorie archieven: ziekenhuis

kater

28/08/2015 Ilse Van Den Berghe 5 reacties

Deze ochtend had de dochter een kater. De overgang naar het gewone ziekenhuisleven viel haar zwaar. Ze was moe en een beetje humeurig. De speelzaal kon haar al snel weer opbeuren. Gelukkig maar, want er was weer een druk programma voorzien. Elselien kreeg een EEG. De dokter kwam al snel na de middag met de uitslag. er was niets verontrustend te zien. Weer een zorg minder dus. Ook de foto’s van de rug gaven geen vreemde dingen weer. In die rug zaten trouwens nog steeds de nietjes van 11 augustus. zo stilletjes aan werd het tijd om ze er eens uit te halen. Vandaag zijn er al 8 verwijderd, morgen volgen de overige 9 klemmetjes. Voor onze superheld is dit een enge gedachte, maar ze heeft er dank zij haar superkrachten niet veel van gevoeld. Het ziet er allemaal vrij mooi uit.

Aangezien alles weer de goede kant lijkt op te gaan, wordt er heel voorzichtig weer eens gedacht aan een mogelijke verhuis naar het UZ Gent. Sara wordt weer aan het werk gezet om vervoer en verblijf te regelen, de dokters zullen nog eens goed controleren en dan, als het blijft goed gaan, er geen vreemde dingen meer gebeuren, de beesten buiten blijven en wat weet ik nog wel meer, zou het wel eens kunnen lukken.Het wordt ook tijd, de muren hangen vol kaartjes. Nog één weekje en dan na bijna 4 volledige maanden trekken we de deur van het UZ Brussel achter ons… dicht.

bezoek, verjaardag, ziekenhuis

eindelijk 13

27/08/2015 Ilse Van Den Berghe 7 reacties

Vandaag was de grote dag. Een dag van pakjes, heel veel kaartjes, kussen van de dokters, verjaardagsliedjes gezongen door de kiné’s, knuffels van de verpleegsters. Een dag van taart met aardbeien, een quickhamburger, pannenkoeken uit de speelzaal, bezoek van vake en de zussen, de meter en de peter die langs kwamen en oma en opa die ook hun wensen kwamen overbrengen. Het was een dag met een kroon en slingers en vlagjes. Het was een dag van twee duimen omhoog. Elselien is blij met haar dag, maar nu is ze moe. Heel erg moe. Haar ogen beginnen dicht te vallen en ik denk dat ik weet waar ze over zal dromen…

verjaardag, ziekenhuis

zenuwachtig

26/08/2015 Ilse Van Den Berghe 11 reacties

De dochter vindt het spannend. Nog één nacht slapen en het is eindelijk zo ver. Deze ochtend werd ze wakker en het eerste dat ze zei tegen de nachtverpleegster was: morgen ben ik jarig! Pas nadien vroeg ze om de pijnstiller. Ze weet waar haar prioriteiten liggen. Ze is ook heel benieuwd wat de speelzaal allemaal in petto heeft voor haar. Ook de dokters maken zich op voor de jarige. Er is er zelfs eentje die zich extra goed zal scheren morgenvroeg zodat ze geen prikzoenen zal krijgen. Een andere dokter heeft speciaal voor haar een onderzoek verzet van donderdag naar vrijdag en de verpleging zal morgen heel luid zingen. Ik denk dat iedereen op kids 2 zal geweten hebben dat er eentje jarig is. Natuurlijk vieren we zelf ook feest. Vake komt met de twee zussen en brengt taart mee. Ook oma en opa komen langs samen met haar meter en peter. En ikzelf zorg er voor dat vannacht de kamer versierd geraakt zodat onze prinses morgen met een brede glimlach kan wakker worden.

verjaardag, ziekenhuis

kleine dromen

18/08/2015 Ilse Van Den Berghe 7 reacties

Volgende week donderdag wordt Elselien 13 jaar. Mijn kleine meisje is langzaam maar zeker aan het verdwijnen, maar in de plaats is er een prachtige jongedame aan het komen. We zouden haar verjaardag gaan vieren in Villa Rozerood, maar het is heel onzeker aan het worden dat dit zal lukken. Vandaag kwam de orthopedist langs en hij had iets minder goed nieuws. Uit de kweek die ze tijdens de operatie genomen hadden van het weefsel rond het materiaal, zijn ook nog een paar beestjes gekomen. Dit zal dus wel even duren voor iedereen met een gerust hart durft te stoppen met alle antibiotica. De kans is dus heel groot dat de verjaardag in het ziekenhuis zal gevierd worden.

Elselien zelf verlangt nochtans niet veel. Toen ik haar vroeg wat ze graag zou doen of hebben als ze uit het ziekenhuis kwam, gaf ze als antwoord: eens naar de film gaan met ons zessen en zijzelf wil dan de film kiezen. We zullen wel een filmzaal moeten kiezen, waar rolstoelen ook een deftige plaats hebben (leve kinepolis op dit vlak!) en nadien wil ze een hamburger gaan eten. Qua wens is dit wel heel bescheiden, maar ze heeft al zoveel gewone dingen moeten missen, dat ze hier echt naar uitkijkt. Daarnaast wil ze ook wel eens naar de Efteling en naar Disneyland, maar dat zal er ook nog wel eens van komen (als we weer wat gespaard hebben …)

intensieve zorgen, ziekenhuis

uit onverwachte hoek

14/08/2015 Ilse Van Den Berghe 7 reacties

Deze namiddag kwam plots Sara, de sociaal verpleegkundige binnen bij Elselien. Ze had een heel grote doos in haar handen. Een doos die blijkbaar was afgeleverd in het UZ speciaal voor onze dochter. Vol verwachting opende ze de doos en er verscheen een pracht van een handgemaakte pop, een vlaggetjesslinger, een warmtekussentje, een heel speciale pyjama en een ongelooflijk mooi blauw fleecedeken. We waren stomverbaasd. Wie stuurde ons zo iets moois? Het bijhorende kaatje gaf al wat uitleg. Het verhaal van Elselien gaat Vlaanderen en Nederland rond. Steeds meer mensen horen over haar heldendaden en vertellen deze voort aan anderen. Zo is het ook hier gebeurd. Eva, de mevrouw die er voor zorgde dat Elselien vorig jaar en vier jaar geleden met Bednet kon werken, vertelde over haar tegen een collega. Die collega, Piri, moest onmiddellijk denken aan de organisatie van Prinses Harte en heeft toen ook voor onze grote held een prinses Harte pakket aangevraagd. Zomaar voor niets werden wij vandaag dus weer verrast door mensen die we helemaal niet kennen, maar die allemaal zo hard mee leven met Elselien. Ook de kaartjes blijven komen. Ondertussen zijn het er al meer dan 300! Ze komen van overal. Mensen die via via horen van Elselien en dan in de pen kruipen om haar een hart onder de riem te steken.

En dit doet zo veel deugd. Het geeft ons de moed om verder te gaan, ondanks de bacteriën, de koorts, de tegenvallers, het verdriet, de pijn, het gemis om wat eens was. Dank je wel aan al die mensen die er samen met ons het beste van proberen te maken.

Er was trouwens vandaag nog iets leuks, vake kwam op bezoek en bracht de twee grote zussen mee. Zij zorgen steeds voor enige animo in het anders zo stille kamertje. Gisteren was het Thomas die samen met vake Elselien kwam opvrolijken. Het zijn korte bezoekjes, maar meer kan ze niet aan. Ze slaapt nog heel veel. De operatie heeft toch weer een hoop van haar gevraagd. Nu slaapt ze terug, onder een blauw dekentje met een prinses Harte pop in haar armen en een paar blauwe-neuzen-knuffels boven haar hoofd.

ziekenhuis

hoe gaat het?

07/08/2015 Ilse Van Den Berghe 2 reacties

Hoe gaat het met Elselien, die vraag wordt ons de laatste dagen vaak gesteld. En eigenlijk weet ik niet wat ik dan moet antwoorden. Ik weet niet of het goed gaat of niet. Ja, ze doet het weer beter nadat ze dinsdagnacht en woensdag zo ziek was. De Proteusbacterie is bijna verslagen. En neen, het gaat nog niet goed, het gaatje in haar rug is verdubbeld in grootte. Er komt heel wat vocht uit en daar zijn de artsen niet echt gelukkig mee. Ja, het gaat weer beter, Elselien heeft heel wat meer praatjes tegen de verpleegsters en de artsen. Ze maakt grapjes en kan weer lachen. En neen, vaak zien we nog een heel trieste Elselien, een Elselien die weer wil kunnen lopen, die buiten wil uit het ziekenhuis, die het alle onderzoeken zo beu is. Een Elselien die enorm opziet tegen de operatie van volgende week, die bang is voor wat er nog zal komen. Een Elselien die boos om een afgebroken vakantie, om wat er haar overkomt, op zichzelf en de hele wereld.

En toch, ik denk dat de balans overslaat naar ‘het gaat wel’. Ze geeft niet op en steeds opnieuw gaat ze er voor. O,ze kleine lieve dappere meid doet ons en al de mensen rondom haar vaak versteld staan.

koorts, ontsteking, ziekenhuis

urineweginfectie

06/08/2015 Ilse Van Den Berghe 3 reacties

We weten waar de koorts vandaan komt. Uit de kweek van de urine kwam naar voor dat Er een serieuze urineweginfectie is. In urine zitten als alles goed gaat, geen witte bloedcellen, bij Elselien telden ze er zo maar eventjes 24000 per eenheid. Dat was een hele klein beetje teveel. Antibiotica 2 is dus ook opgestart. De voorbije nacht was ze trouwens heel erg ziek. Haar koorts piekte de hele nacht door, pas tegen de ochtend kregen ze haar temperatuur weer wat onder controle. Ze is vandaag wel naar de speelzaal geweest, maar in de rolstoel heeft ze het toch niet lang vol gehouden. Deze infectie heeft haar weer flink verzwakt.

Haar rug houden ze verder in het oog. Van zodra de infectie onder controle is, zal ze geopereerd worden. Heel waarschijnlijk zal ze dan terug een aantal dagen op intensieve moeten blijven, maar we gaan er hier allemaal van uit dat ze deze keer geen merkwaardige toestanden meer zal veroorzaken en dat het herstel voorspoediger zal verlopen.

Ondertussen komen er ook nog steeds kaartjes toe. We hangen ze terug omhoog zodat haar kale kamer weer een beetje vrolijker wordt.

koorts, vakantie, ziekenhuis

kamer 33

05/08/2015 Ilse Van Den Berghe 4 reacties

We zitten weer op kids 2. Deze keer hebben we kamer 33. Ik vind het zo onwerkelijk dat we niet meer in De Panne zitten. Ook onze kleine meid heeft het er heel moeilijk mee. Ze had zo uitgekeken naar de vakantie en dan moet ze ze na amper drie dagen weer afbreken. Toen de ziekenwagen haar kwam ophalen, zei ze heel verdrietig dat ze niet mee wou. Op zo een moment zou je voor die hele boze buitenwereld de deur willen afsluiten.

Eens aangekomen in het UZ werd ze door de hele afdeling verwelkomd. Ook hier vinden ze het enorm sneu voor hun Elselientje. Even later is er weer maar eens bloed genomen. Gelukkig kon dit via haar poort. Zo spaarde dit toch al een prik uit. Nadien mocht ze ook nog een uurtje naar de speelzaal en zagen we een arts in opleiding. Zij kwam even een paar vragen stellen zoals: welke medicatie krijgt ze, is het al lang geleden dat ze is geopereerd, heeft ze nog ergens anders last van? Ik heb haar heel vriendelijk verwezen naar het dossier van Elselien en voor de medicatie gaf ik haar het blad mee dat de arts hier mij vrijdag had gegeven. Ik snap ook wel dat deze mensen nog alles moeten leren, maar voor je bij een patiënt komt, ga ik er toch van uit dat je het dossier eerst even hebt geopend. De vragen kwamen mij nu heel ridicuul over en daar had ik even een zin in gisteren. De zaalarts heeft toen nog foto’s genomen van de wonde op haar rug en een kweek gemaakt van het wondvocht. Nu is het afwachten wat de bespreking gaat opleveren.

Deze nacht kreeg ze ook plots koorts maar die is gelukkig gezakt na een dosis medicijnen en niet meer terug gekomen. Een ontsteking is echt wel het laatste dat we kunnen gebruiken.

Hopelijk krijgen we vandaag meer nieuws en dan nog liefst goed nieuws. We hebben onze portie slecht nieuws echt wel al gehad de laatste maanden.

ziekenhuis

de laatste…

30/07/2015 Ilse Van Den Berghe 9 reacties

De laatste dag. De laatste nacht. Het laatste bezoek. Nu zit het er echt op. Hiernet hebben ze nog eens een laatste bloedonderzoek gedaan, maar we gaan er van uit dat alles in orde zal zijn. Alle kaartjes zijn van de muur (het waren er nu al 230), de kasten zijn leeg, de auto weer vol en de muren kaal. We zijn er klaar voor. In de speelzaal hadden ze deze namiddag zelfs een afscheidsfeestje georganiseerd voor de dochter. Drie maanden in het ziekenhuis vonden ze een feestje waard. Ze is ook verwend geweest door de juffen van de speelzaal. Deze middag kreeg ze van hen een hamburger en frietjes van de Quick cadeau. Haar gezicht straalde toen ze met die zak binnen kwamen. Ze heeft er van genoten.

Morgen overlopen we nog eens de medicatie zodat we zeker goed weten wat we wanneer moeten geven. Het is immers een hele boterham die ze moet krijgen en daar mogen we geen fouten mee maken.

De laatste dag, de laatste nacht, de laatste …

medicatie, ziekenhuis

opnieuw verhuisd

18/07/2015 Ilse Van Den Berghe 2 reacties

Gisteren stond plots de hoofdverpleger op de kamer. Hij kwam vragen of we het zagen zitten om van kamer te wisselen. Toen hij zag wat we in die tijd al verzameld hadden, krabde hij wel even in zijn haar, maar tot zijn opluchting stemden we toe. Kamer 35 ligt vlak naast de verpleegpost en ze wilden die graag gebruiken voor de heel zieke baby’s. Wij zijn dus verhuisd naar nummer 37. Slechts twee nummers verder, maar in afstand toch wel een heel pak verder van de deur, de waterfontein, de medicijnkamer, de speelzaal en de keuken. Mijn fysiek kan er maar door verbeteren. Het inpakken heeft even geduurd. Alleen al de kaartjes van de muur halen, duurde al even. Gelukkig zat Elselien in haar rolwagen en konden we alles verzamelen op het bed. Dat bespaarde de echtgenoot en mijzelf al heel wat over en weer geloop.

De dochter doet het nog steeds goed. Ze krijgt nog steeds tien verschillende medicijnen die flink hun werk doen. Hopelijk kunnen we volgende week alle antibiotica beginnen stopzetten. Nog zeker tot de 22 moet ze alles krijgen en dan is het maar weer eens afwachten en hopen dat alle vieze beesten verslagen zijn.

Giraffenvlekjes