Deze ochtend had de dochter een kater. De overgang naar het gewone ziekenhuisleven viel haar zwaar. Ze was moe en een beetje humeurig. De speelzaal kon haar al snel weer opbeuren. Gelukkig maar, want er was weer een druk programma voorzien. Elselien kreeg een EEG. De dokter kwam al snel na de middag met de uitslag. er was niets verontrustend te zien. Weer een zorg minder dus. Ook de foto’s van de rug gaven geen vreemde dingen weer. In die rug zaten trouwens nog steeds de nietjes van 11 augustus. zo stilletjes aan werd het tijd om ze er eens uit te halen. Vandaag zijn er al 8 verwijderd, morgen volgen de overige 9 klemmetjes. Voor onze superheld is dit een enge gedachte, maar ze heeft er dank zij haar superkrachten niet veel van gevoeld. Het ziet er allemaal vrij mooi uit.
Aangezien alles weer de goede kant lijkt op te gaan, wordt er heel voorzichtig weer eens gedacht aan een mogelijke verhuis naar het UZ Gent. Sara wordt weer aan het werk gezet om vervoer en verblijf te regelen, de dokters zullen nog eens goed controleren en dan, als het blijft goed gaan, er geen vreemde dingen meer gebeuren, de beesten buiten blijven en wat weet ik nog wel meer, zou het wel eens kunnen lukken.Het wordt ook tijd, de muren hangen vol kaartjes. Nog één weekje en dan na bijna 4 volledige maanden trekken we de deur van het UZ Brussel achter ons… dicht.
Wordt wel tijd toch!? Een ziekenhuis is niet bedoeld om te te moeten wonen. Wat zou het toch fijn zijn, als jullie richting jullie eigen huisje kunnen trekken! Ik duim voor jullie!!!
Duimen keihard dat dit waar mag worden x
De juiste omkadering is en blijft voorlopig nog wel het belangrijkste. Maar het tij is gekeerd 🙂 eindelijk 🙂 🙂
Ik hoop mee voor jullie dat het echt mag lukken !!!!
toitoitoi dat jullie de volgende stap kunnen zetten , het is ook wel weer een ziekenhuis maar t’ is toch ook weer een stap vooruit .We blijven duimen !