Gisteren kwam kleine grote zus terug van haar eindejaarsreis naar Berlijn en waren we weer met vier. Ze had een koffer vol verhalen mee en heeft de eerste paar uur dan ook niet gezwegen.  In vaak heel kleurrijke bewoordingen werden we op de hoogte gebracht van al haar wedervaren.

In de namiddag gaf de buurvrouw van een paar huisjes verder ons een tip over een stoffenwinkel en de vrouwen hier in huis waren niet meer tegen te houden.  Een klein gezellig stoffenwinkeltje waar je met vriendinnen kan bijkletsen bij een tas koffie of thee is een leuk concept.  Jammer dat zoiets nog niet in onze thuisstreek bestaat.

Brasschaat ligt ook niet zo ver van Wijnegem en wie Wijnegem zegt, zegt ook shopping.  Het was jaren geleden dat we er nog waren en heel wat was dan ook veranderd.  Mijn dochters hebben echter wel een paar héél interessante winkels ontdekt en zijn vast van plan om nog eens terug te komen.  De jongste vond eindelijk een winkel waar ze haar favoriete legodozen verkopen (en kocht dan ook meteen van haar spaarcenten één van de grootste dozen) en dochter twee (en ik toch wel een beetje) werd lyrisch toen ze een paar winkels met knutsel- en bakspullen binnen stapte.

Voor onze held is het shoppingcenter echter veel te groot, ze kreeg weer pijn en aangezien we ’s avonds nog verwacht werden voor een afscheidsmaaltijd, werd het tijd dat ze nog wat kon liggen.

Jammer genoeg heeft ze van het  eten niet kunnen genieten.  We weten dat avondactiviteiten voor onze prinses moeilijk zijn.  Haar lichaam geeft dan duidelijk aan dat het genoeg is geweest en ook nu was het niet anders.  We legden haar dan maar weer in bed en hielden contact via de gsm.

Zelf sloten we de laatste avond af met een fijne babbel bij de buren.  Vandaag is het een dag van opruimen, inpakken en verrekken.  Het was een fantastische week waarin we genoten van mooi weer, mega-uitstappen en fijne mensen.  We zullen Villa Max zeker aanraden aan gezinnen met een heel zwaar ziek kind en voor de andere gezinnen die uit de boot dreigen te vallen, maar wel een aangepast huisje nodig hebben, is er nog Casa Ametza om eens op vakantie te gaan.  Voor ons verdient deze vakantie alvast een dikke duim.

Het kan niet op.  Vandaag werd onze dochter (en wij dus ook een beetje) gebombardeerd tot VIP.  Deze voormiddag deed ze het nog wat rustig aan, maar tegen de middag werd het druk in ons huisje.  De loodgieter was nog maar net klaar met het herstellen van een lek in de badkamer (1 douche is immers genoeg) of daar stond al een reporter van atv aan de deur.  We hadden de vraag gekregen of ze ons mochten interviewen en wat zeg je dan…?

Deze avond konden we de reportage al bekijken op televisie.  Onze prinses lijkt een geboren televisiester.  Ze heeft het goed uitgelegd.  Ik merkte echter wel dat die reporters soms zinnen een beetje uit hun verband trekken.  Wij gaan echt wel af en toe op vakantie, maar buiten Villa Rozerood zijn er niet zoveel echt helemaal aangepaste verblijven.  Ze hebben alleen het eerste deeltje van de zin weg gelaten.

Nadien kwam onze nieuwe auto voor de deur gereden.  Met de limousine werden we naar de cinema gereden (en reed de echtgenoot met de auto en de rolstoel achter de drie limousines) en daar koos onze held voor ‘de smurfen’.  We installeerden ons met de snoepjes en een drankje en genoten van het verhaal.  Na de voorstelling reed de limousine deze keer manlief en dochter terug en nam ik onze auto.  Het verschil tussen die twee wagens is toch wel een klein beetje groot.

In Casa Ametza lagen ondertussen de pannenkoeken al te wachten en konden we nog wat bijbabbelen met sommige andere ouders.

Nu is onze held weer heel erg moe en ligt ze op bed (dat we naar de woonkamer rolden) nog wat tv te kijken, morgen volgt er immers nog een nieuwe fijne dag.

Als er één ding is dat we de voorbije jaren geleerd hebben, dan is het wel om elk goed moment met beide armen te omarmen.  Op dit ogenblik zit ik dan ook op het terras van ons volledig aangepaste vakantiehuisje in het zonnetje.

Een maand of twee geleden las ik ergens iets over Villa Max.  Dit is een organisatie die gezinnen met een heel zwaar ziek kind op vakantie laat gaan.  We waagden onze kans en bijna onmiddellijk kreeg ik te horen dat we met ons gezin de eerste week van de paasvakantie welkom waren.  Nu logeren we dus in Brasschaat, midden in het groen.

Villa Max zorgt er ook voor dat we op uitstap kunnen.  Vandaag trokken we voor een paar uurtjes naar Technopolis.  Onze held vond het super.  Het enige minpuntje was dat er veel te veel te ontdekken was als je het maar een paar uurtjes vol houdt.

De rest van de week staan er nog een paar leuke dingen op het programma.  Nu ligt prinses te rusten zodat ze de komende dagen met volle teugen kan blijven genieten van alles wat kan.  En wij, wij genieten mee …