Iets meer dan een jaar geleden kregen we de vraag van twee verschillende mensen of er voor de jongste dochter iets mocht gedaan worden.  In eerste instantie twijfelden we, maar uiteindelijk brachten we die twee mensen samen en gaven we ons fiat.

Er werd een spaghettifestijn georganiseerd, varkentjes werden van hun krablaagje ontdaan en wafels gingen vlot naar nieuwe lekkerbekken die zo mee steunden.  De centjes kwamen binnen.  Ook de klas van de kleine grote zus droeg zijn steentje bij door een sponsortocht te stappen en verschillende vrienden stortten ook een bijdrage.

We kwamen aan een mooi bedrag van een paar duizend euro.  We dachten goed na wat we er mee zouden doen.  De knoop hakten we een tweetal maanden geleden door en sinds een kleine week mag onze held zich nu de trotse eigenaar noemen van een nieuwe fietskarbuggy.

We ontdekken nu elke dag met de alleterreinbuggy nieuwe trage wegen, de dochter vindt hem zalig om in te relaxen en ikzelf kan er mee rijden met één hand.  Binnenkort hangen we hem achter de fiets en trekken we wat verder weg van huis.

Dank je wel allerliefste mensen.  Dank zij jullie is de wereld van onze prinses weer een beetje groter geworden.

De kleine grote zus gaat al een paar jaar naar school in Sint-Niklaas.  Ooit zat ik er ook , op Sint-Carolus en ik daar ging ik graag naar school.  Ook kleine grote zus voelt er zich thuis.  De school is ook op sociaal vlak heel actief en dit schooljaar mocht elke klas een actie organiseren voor een goed doel.  Alle leerlingen moesten iets voorstellen in de klas en de zus vertelde over haar kleine zus, over het nieuwe huis, over tilliften en rolstoelfietsen, over de kleine en grote zorgen rond haar zusje.  Bijna unaniem werd gekozen voor de actie giraffenvlekjes.  Gisteren was het dan zo ver.  In de regen wandelde de hele klas de kilometers bij elkaar voor hun sponsortocht.  Samen haalden ze voorlopig al meer dan 350 euro op.  Deze kanjers verdienen dus een warme dank-je-wel en een dikke knuffel.

Er wordt vaak geklaagd over de jeugd van tegenwoordig, maar deze meisjes hebben alvast bewezen dat die jeugd het zo slecht nog niet doet!

Vlak na de operatie die zo fout is gelopen, kregen we reeds de vraag van mensen uit onze omgeving of ze iets mochten doen voor onze dochter.  We hielden de boot wat af.  We zouden wel zien, misschien kwam het wel nog goed, er zijn zoveel kinderen die hulp nodig hebben, we willen niet bedelen,…  Er waren zoveel redenen om het even niet te doen.  De dagen werden weken en de weken werden maanden.  De zorg minderde niet, we liepen tegen heel wat problemen aan, het huis paste niet meer, we hadden zoveel extra’s nodig.  En toen kwam opnieuw de vraag of er iets mocht georganiseerd worden.  We twijfelden, maar uiteindelijk gaven we ons fiat.  Een huis verbouwen kost geld, een huis verbouwen tot een volledig aangepast huis kost héél veel geld, hetzelfde verhaal heb je met een fiets, een rolstoelfiets is duur, verschrikkelijk duur, net zoals een prikkar of een toegankelijke tuin.

De vraag kwam van een nicht van de echtgenoot en op bijna hetzelfde moment dacht ook één van zijn oud-collega’s aan ons.  Wij brachten die twee samen en de samenwerking werd een feit.  Ze startten zelfs een facebookpagina die vernoemd is naar deze blog.  We zijn benieuwd, wie zin heeft, mag altijd eens op deze pagina gaan kijken.