Hoeveel pech kan je hebben? Ik begin de indruk te krijgen dat het toch wel heel veel is. Onverwacht keren we wat sneller terug naar Brussel.
Gisteravond zag de urine van de dochter er niet echt helder uit, dus testte ik voor de zekerheid maar even. Deze keer kleurde ook een vakje dat ik nog nooit heb zien verkleuren. Er waren duidelijk naast witte bloedcellen ook heel wat nitrieten aanwezig. We hebben dan nog maar wat extra vocht gegeven. Soms is dit voldoende om de blaas te spoelen en zo geen infectie te krijgen die doorzet. Deze ochtend kleurden dezelfde vakjes echter nog steeds heel fel. We besloten dan om toch maar eens naar kids 2 te bellen en wat we vreesden, werd daar ook uitgesproken. De kans op een urineweginfectie is toch wel heel groot. We worden vlak na de middag terug op de afdeling verwacht. Dan kan er al een staal opgestuurd worden naar het labo zodat de dokter wanneer hij of zij langs komt, al weet welke medicatie moet opgestart worden.
Nu hopen we maar dat de operatie van morgen niet moet uitgesteld worden. Vooral het plaatsen van de suprapubische sonde zou wel eens een probleem kunnen geven.
Ondertussen is de laatste was uit de machine gehaald en draait de droogkast zijn laatste rondjes. De voorraad koekjes en drankjes is ook al aangevuld, de bipap en het kussen liggen klaar. Het bezoek van oma en opa is afgebeld. Alleen Elselien is er nog niet klaar voor. Zij was véél liever nog wat langer thuis gebleven.