Moe, moe, moe en dit in het kwadraat. Elselien gaat telkens een klein uurtje naar de speelzaal of naar het klasje en keert dan lijkbleek en doodop terug. Het betert maar niet. Tegen de avond begon ik nochtans te hopen op beterschap. De laatste maal diarree was al geleden van 11 uur, maar jammer genoeg hadden we toch terug prijs. Er is dus vandaag weer extra vocht gegeven (zelfs de maagsonde werd nog eens gebruikt met een pomp) en ook de antibiotica IV loopt een paar keer per dag.
Het is een beetje om moedeloos van te worden. Heel onverwacht kwam de echtgenoot ons een beetje opbeuren. Gelukkig heeft hij geen vieze beesten onder de leden, want dat kunnen we nu echt niet meer gebruiken. We hebben er onze buik vol van, we zijn hun onaangekondigd bezoek beu, we zijn ze liever kwijt dan rijk, we hebben er geen zin meer in. Teveel is teveel!
Ik heb trouwens weer de poort mogen aanprikken en ook deze keer zat de naald van de eerste keer goed. Toch iets dat blijkt mee te vallen!