We zitten hier ondertussen alweer een paar dagen. Met dochterlief gaat het wat op en af. De darmverstopping weg krijgen blijkt moeilijker dan verwacht en een echt definitieve oplossing is er ook nog niet echt. Maar onze held is niet ziek en wil dus wel vanalles doen. Je kan wel één film kijken en daarna desnoods nog een tweede, maar dan wil je wel eens wat anders. Gelukkig zijn we allebei dol op spelletjes en knutselen. Dat lukt echter beter in haar stoel en dat is niet zo evident. Wanneer wij last hebben van onze buik (wat zij dus permanent heeft) maken we onze broek wat losser of we zakken onderuit, maar dat kan onze prinses niet. Ze zit in een nogal stevige zitschaal die op maat is gevormd. Eigenlijk is dat ding dus niet meer geschikt voor de situatie waar ze nu (letterlijk) in zit.

Ik weet weer wat te doen morgen. Eerst verblijden we de chirurg met een bezoekje in de hoop dat hij ‘de oplossing’ heeft en dan bezoeken we onze vrienden van V!go nog eens zodat ze mee kunnen denken. 

Vandaag was het hier ook een beetje leuk. Deze voormiddag werd er geknutseld met het kleine vriendinnetje dat hier ook al veel te lang zit en deze namiddag kregen we bezoek van vake, grote grote zus en opa. Maar toch hoop ik snel naar huis te kunnen. Duimen maar dat er snel licht in de duisternis verschijnt.