Vertrouwen

De jongste dochter heeft enorm veel verzorging nodig.  Per dag ben ik zo minsten vier tot vijf uur bezig met wassen, aankleden en medische zorgen toedienen.  Tot voor kort deed ik dit alleen, elke dag, al jaren aan een stuk.  Ik voelde dat het te veel werd, ook als ik zelf moe was, moest ik er toch staan.  Er was hulp nodig. Het werd besproken met de echtgenoot en onze prinses en de zoektocht naar een goed verpleegkundig team kon starten. Natuurlijk verliep dit ook weer niet vanzelf, maar uiteindelijk vonden we toch een team dat met ons in zee wou gaan.

En toch twijfel ik of we het goede deden.  Ik maak me zorgen en ook onze held is er niet gerust in.  Ondanks uitgebreide stappenplannen, mondeling bijsturen en zelf ingrijpen, stapelen de fouten zich op.  Wetende dat de poort voor ons meisje haar levenslijn is, kan dit echt niet door de beugel. In al die jaren heeft ze thuis nooit een infectie gekregen op haar poort. Dit willen we zo houden.  Morgen zal ik de verantwoordelijke dus maar eens uitnodigen voor een gesprek.  Hopelijk blijft de samenwerking lukken, maar het vertrouwen is toch wel wat weg.  En zonder dat vertrouwen is deze hulp geen ontlasting, maar eerder een extra belasting.

5 gedachten over “Vertrouwen”

  1. Moest ik kunnen helpen ik zou het doen, maar ik zou niet weten hoe. Als jij het weet ben ik steeds bereikbaar. Een geldboom kan ik jammer genoeg niet planten, een ezeltje kunnen we wel kopen maar aan het staartje trekken zal ook niet veel helpen, Jammer. Maar wat die hulp betreft dat meen ik echt. Groetjes.

  2. Jeetje meid, natuurlijk heb je ontlasting nodig. Soms heeft het inwerken even tijd nodig, maar het kan niet zo zijn dat jij er niet gerust onder kunt zijn…. Hopelijk brengt het gesprek iets positiefs en gaat het straks wel allemaal goed….
    xxx

  3. het is heel normaal dat je extra hulp kan gebruiken na al die jaren. ik hoop ook dat het in orde komt;
    liefs, Hilde

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *