Vandaag was het een dag van bekomen. Een dag van veel slapen voor Elselien en een dag van haar aanraken en haar hand vasthouden van onze kant.
Deze namiddag was de koorts weer wat onder controle. Jammer genoeg is ze tegen de avond weer wat beginnen opzetten. We hopen dat alles onder controle blijft. Voor de rest heeft onze flinke dochter het vandaag voorbeeldig gedaan. Ik moet er wel bij zeggen dat ze het zo doet dank zij al de medicatie en de ondersteuning. Er wordt nog niet al te veel afgebouwd, integendeel zelfs. Ook de beademing heeft ze echt wel nodig. Deze namiddag gingen er plots alarmen piepen, ze zat aan een ademsnelheid van 50 maal per minuut. Zelfs voor Elselien is dit te hoog. De verpleging vond niet onmiddellijk wat er mis was, maar na enig zoeken, bleek de filter van het toestel los te zijn gekomen. Elselien had dit overgenomen door zelf te ademen, maar dit vroeg duidelijk veel te veel moeite.
Eigenlijk laten ze haar nu gewoon een aantal dagen recupereren en proberen ze haar niet te veel te belasten. De dormicum is verhoogd zodat ze zoveel mogelijk slaapt. Wanneer ze wakker wordt is ze immers elke keer heel bang. Ook al is het voor ons als ouder leuker om contact te kunnen hebben met onze dochter, toch kiezen wij mee voor de sedatie omdat we zien dat ze er veel beter mee is.
Lieve kleine dappere meid, het is zo moeilijk om je daar te zien liggen, maar ik geloof er rotsvast in dat je voelt en weet dat heel veel mensen je zo graag zien.