Deze ochtend begon zoals elke ochtend. Of misschien toch niet helemaal. Vandaag verjaarde immers de echtgenoot en werd er al heel vroeg tijdens het ochtendspitsuur gezongen voor het feestvarken. Ik maakte ondertussen de eerste pijnmedicatie en sloot die aan op de katheter van onze prinses. Tot dan was er nog geen vuiltje aan de lucht, enkel de regen viel met bakken uit de hemel. Ik bereidde de rest van de medicatie en keerde terug naar haar slaapkamer en toen liet ik bijna alles uit handen vallen. Op bed lag een schokkende en schuimbekkende dochter. Kleine grote zus kwam aangesneld en voelde mijn vertwijfeling, angst en onmacht. Mjn kleine dappere meisje was aan het wegglijden. Mijzelf bijeenrapend belde ik de huisarts, de net vertrokken echtgenoot en de ziekenwagen. Ondertussen had ik al door dat dit heel waarschijnlijk een epilepsieaanval was. Even later stond de hele slaapkamer vol. De huisarts, de ambulanciers, de mugarts en de mugverpleegkundige, zus, vake en ikzelf. Door mijn hoofd flitsten honderden gedachten, mijn hart ging als een razende tekeer. Heel langzaam kwam onze held weer bij, maar pas deze namiddag rond een uur of vijf leek ze weer helemaal de oude.
Met gillende sirenes en de mugarts aan boord ging het over een bijna lege E40 naar het uz, daar waren ze al gewaarschuwd en stond iedereen klaar. Een eeg, een mri, honderdduizend buisjes bloed, 2 urinestalen en veel dokters later zijn we eindelijk op onze vertrouwde kinderafdeling beland. De epilepsiemedicatie is opgestart, de pijnmedicatie aangepast en aan de infuuspaal hangt een nieuwe extra pompte blinken. Nu is het weer even tijd om te bekomen.
Het vorige weekend was fantasisch, haar verjaardag werd uitbundig gevierd tussen alle villa rozeroodvrienden. We trekken ons op aan die mooie momenten, want dit weekend heeft ons weer even met twee voeten op de grond gezet.
Wat heel erg schrikken!
Ik leef met jullie mee en hoop dat het gauw onder controle is.
Ondertussen zijn jullie gelukkig in bekwame en vertrouwde handen.
Dikke knuffel voor jullie!
Oei, Ilse, wat is dat nu allemaal! Dat moet vreselijk beangstigend geweest zijn voor ieder van jullie 😢 Gelukkig was je niet helemaal alleen thuis en schoot men jullie snel te hulp! Hopelijk krijgen ze alles snel weer onder controle en mogen jullie snel terug naar huis X
Warme knuffel voor Elselien en elk van jullie xxx
Oh Ilse wat spijtig. En wat een domper weer voor Elselien. Gelukkig is zij er terug door. Wens haar veel moed! We denken aan haar en aan jullie allemaal
Veel sterkte.
Herman en Annie
Hoe verschrikkelijk is dat… Veel goede moed samen.
Dikke knuffel
X
Oei, dit was zeker schrikken.
Ik hoop dat alles stilaan terug in de gladde plooien valt.
Dat de medicatie werkt zodat Elselien dit niet opnieuw moet meemaken, epileptische aanvallen vergen veel van haar krachten.
Een dikke knuffel voor jullie kleine, grote princes.😉
Dag Ilse ,
We zijn hier geschrokken van je bericht ,hopelijk komt het weer goed en blijven aanvallen weg met de medicatie.We wensen voor Elselien een spoedig herstel en voor jullie allemaal een dikke
knuffel xxxx
Groetjes Suzanne en Guy
Piep ach meid, wat is dat schrikken… gelukkig was er snel hulp, ik duim dat het snel stabiliseerd…
knuf
Enorm geschrokken….heb net jouw bericht gelezen op dat ik melding krijg op mijn Facebookpagina……!
Jullie tweetjes waren laatste dagen intens mijn gedachten… ..hoe zou zijn met jouw Ilse en je prinses en heb zo grote intens bewondering voor jullie tweetjes.
Hopelijk gaat beter met je prinses 👸 mijn gedachten zijn vaak bij haar….
🧸Dikke zachte knuffel 🧸 voor de dappere prinses!
Heel veel sterkte lieve mensen!
Xxx
Dag Ilse, ik was blij toen ik eindelijk weer “giraffenvlekjes” zag verschijnen in mijn mails…. helaas was dat van korte duur !
Wat vreselijk dat Elselien dit weer moet doormaken, en ook voor jullie om zo machteloos te zijn bij wat haar overkomt.
Hopelijk mag ze vlug weer naar huis !
Warme knuffel aan jullie allemaal !
Moniek
Dikke knuffel