De dochter heeft al jaren een stevige scoliose. Op het moment dat die echt ontdekt is, had ze al meer dan 40° scheefgroei (en dat op amper 6 maanden tijd, want dat was de termijn tussen de controles) en dus werd er onmiddellijk gestart met het dragen van een korset (of brace voor de Nederlanders onder ons) Elselien was op dat moment nog maar 6 jaar en dat is wel heel jong om reeds te opereren. Tijdens zo een ingreep wordt de groei van de wervelkolom immers stil gelegd en een zesjarige die niet meer groeit, is wel heel klein. De daarop volgende jaren heeft ze een hele collectie van die dingen gedragen en het moet gezegd, ze deed dit voorbeeldig. Ze kloeg bijna nooit, zelfs niet bij 30°C. Degene die er het meest op gevloekt heeft, ben ik. Onze prinses heeft massa’s T-shirts versleten. Overal kwamen gaatjes in. Ze heeft dus 6 jaar in verstelde kleren rondgelopen. Gelukkig ben ik een beetje handig en kon ik heel wat zelf aanpassen. Het moment waarop ik trouwens de naaimachine ontdekte, werd de garderobe van Elselien spectaculair uitgebreid met tientallen rokjes, allemaal met een tricotband in de lenden. Had ik het maar vroeger geweten…
Nu zijn we aan het opruimen. Boven op de kast lagen 8 van die gigantische dingen stof te verzamelen. Ze mochten niet weg van de dochter. Het waren herinneringen aan vroeger, herinneringen aan een tijd dat het soms ook moeilijk was, maar ook een tijd waarin nog veel mogelijk was. Nu heeft ze er toch afscheid van genomen. We hebben ze eerst op leeftijd proberen leggen, dan zijn er foto’s gemaakt, en nu zijn ze weg. We maken plaats voor nieuwe herinneringen in een nieuw huis.
Er is toch plaats genoeg op die grote zolder maar het is zoals je zegt, het is tijd om nieuwe herinneringen te vergaren in jullie nieuwe huis in het landelijke Mespelaere waar de elektriciteitkabels nog kriskras boven de grond hangen.
groetjes
Goedzo! Een goed begin is het halve werk!!!! 🙂
En beginnen met een schone lei.