De dokter weet het niet. Dokter Laumen kwam vandaag bij Elselien kijken. De wonde ziet er heel mooi uit. Daar heeft hij niets op aan te merken. Hij zag echter ook hoeveel pijn Elselien had bij het bewegen en dit vond hij toch wel verontrustend. Hij heeft echter nog geen verklaring voor die pijn. Morgen zullen ze weer maar eens een foto maken om te kijken of alles er nog net hetzelfde uitziet als vlak na de operatie. Laat ons hopen dat dit nog OK is. Ik durf er niet aan denken wat dit anders zou betekenen. Een infectie behoorde ook tot de mogelijkheden, maar gelukkig wees een bloedonderzoek uit dat er geen verhoogde ontstekingswaarden waren. Dit is voorlopig dus uitgesloten.
Deze namiddag kwamen plots twee verpleegsters naar de speelzaal met niet 1, niet 2, niet 3 maar maar liefst 64 kaartjes. Onze dochter is maar liefst anderhalf uur bezig geweest om ze allemaal te lezen. Iemand, maar rara, wie, heeft nog eens een oproep gezet in TV-blad en in de Story. De muur is weer goed vol aan het geraken. Het rolletje kleefband was zelfs op, maar gelukkig konden ze mij in het winkeltje uit de nood helpen. Ik kreeg daar een hele rol kleefband mee om de kaartjes omhoog te kunnen hangen. In totaal heeft ze op die drie weken tijd alweer meer dan 160 kaartjes verzameld.
Ondertussen zijn we week 16 begonnen, een week waarin we eigenlijk nog even ver staan als twee maanden geleden. Ik hoop nu wel dat we eindelijk mogen aftellen. Alleen durft niemand nu nog een prognose stellen of een datum vastleggen. Het resultaat is dat we nog maar wat geduld blijven hebben en nog steeds blijven leven van dag tot dag.
