Mijn lieve meisje,

12 mei 2015 was jij op dit moment aan het knokken voor je leven. Een levensnoodzakelijke scolioseoperatie liep die dag gruwelijk fout en niemand wist of je de dag nadien er nog zou zijn. Maar je deed wat niemand behalve ikzelf verwachte, je overleefde en leefde.

12 mei 2024, exact 9 jaar later is het vandaag moederdag. Al de hele dag zitten de tranen hoog, ik slik en glimlach, ik herinner en huil. Vorig jaar vierde jij mij en vorig jaar vierde ik mijn eigen lieve moeke. Dit jaar ontbreekt een deel van mijn verleden en een deel van mijn toekomst. Je (schoon)broers en (schoon)zussen zetten mij gisteren al in de bloemetjes en dat ze hier alle zes waren, deed zoveel deugd, maar het was niet genoeg. Ik miste jou en jouw binnenpretjes om wat je dit keer geregeld had als cadeau, ik miste jouw brede lach wanneer je mij verraste, ik miste jouw hand en jouw geur. In mijn hart zit een groot gat, moederdag zal nooit meer gewoon moekedag zijn, moederdag zal vanaf nu altijd dat gerafelde randje hebben.

Mijn lieve meisje, jouw moeke zal altijd moeke van 4+3 ongelooflijke schatten blijven.

Liefs voor altijd,

jouw moeke