Van het meest zieke kind van de afdeling intensieve zorgen evolueren naar het minst zieke is toch wel ongelooflijk. Morgen verhuist onze dappere meid van IZ naar kids 2. Alle medicatie is afgebouwd. Enkel haar TPN (voeding via bloedbaan) krijgt ze nu nog. Vandaag wilden ze haar nog een dag observeren om zeker te zijn dat de infectiewaarden ok blijven en dat ook de koorts niet opnieuw begint te pieken. Het ziet er goed uit. Toen we deze avond vertrokken van bij Elselien vertrouwde ze me toe dat ze hoopte dat ze deze nacht zou kunnen slapen. Ik moet nogal verbaasd gekeken hebben, want toen gaf ze de verklaring. “Ik ben zenuwachtig voor morgen” Ook voor haar is het een enorme stap voorwaarts.
Ik vertelde ze vandaag ook dat ze een hele weg heeft afgelegd. Ze begreep immers niet waarom iedereen zo trots is op haar en waarom ze allemaal zeggen dat ze het zo goed doet. In haar ogen gaat het helemaal nog niet goed. Ze kan haar benen niet gebruiken en heeft nog steeds haar bipap nodig. Het feit dat ze twee maal is geopereerd deed haar wel even schrikken en toen ik vertelde dat ze ook twee maal een hartstilstand heeft gehad en gereanimeerd is, kon ze alles al veel beter plaatsen. Ik had zelfs de indruk dat dit verhaal haar deugd deed. Ze was weer wat optimistischer dan voorheen nu ze wist wat ze allemaal al had meegemaakt.
Met haar ademhaling gaat het ook de goede kant op. Gisteren moest ze vijf minuten zonder haar bipap ademen. Dit was beangstigend, maar het is haar wel gelukt. Vandaag was de afspraak dat ze het tien minuten zou proberen. En weer verbaasde ze iedereen, ze deed het zo maar eventjes een half uur zelf. Dit heeft ze vandaag vier keer gedaan. Het resultaat is wel dat ze heel erg moe is, maar dat hebben we er voor over. Ze heeft dus bewezen dat het mits nog veel oefenen wel eens zou kunnen goed komen. Ze gaat er in elk geval helemaal voor.
Morgen verhuizen, het zal weer aanpassen worden. In plaats van een bijna 1 op 1-verzorging, komt ze nu gewoon op de gang terecht. Ook wij als ouders zullen een hoop te leren hebben. Nu zullen we ook kunnen ondervinden wat er nodig is om thuis te kunnen komen. Dat zal trouwens ook nog wel heel wat voeten in de aarde hebben. Ons huis is helemaal niet aangepast, dus dat zal wel nog wat zoeken worden. Op kids 2 zal het ook heel wat makkelijker zijn om bezoek te ontvangen. Elselien kijkt daar ook wel wat naar uit. Toch willen we vragen om niet zomaar af te komen. We moeten het wat beperken om te zorgen dat het niet te veel wordt. Onze meid zal ook een druk oefenprogramma hebben. Je bent dus welkom, maar laat het even op voorhand weten, dan kunnen wij zeggen of het past.
