Categorie archieven: Infuuslijn

Trombus

Soms krijg je nieuws dat je helemaal niet zag aankomen.  Soms hoor je dingen die je liever niet wil weten. Soms is een diagnose ook een zwaard van Damocles.

Gisteren sloegen alle infuuspompen gemiddeld twee keer per uur wel eens in alarm. En jammer genoeg deden ze dat niet steeds tegelijkertijd. Met drie werkende pompen zorgde dat voor een klein beetje veel extra werk en stress. Ik spoelde nog eens grondig, verlegde de leidingen, stelde de pomp anders in, dochterlief duwde de naald van de poortcatheter weer eens terug en ten einde raad, om half twaalf ’s nachts besloot ik dat het genoeg was geweest. De picclijn werd afgesloten, enkel de poort bleef in gebruik. Deze ochtend zag als klap op de vuurpijl de urine weer wat roder en één arm en schouder was opnieuw aan het opzwellen. De huisarts werd gewaarschuwd, ik pleegde een telefoontje met het ziekenhuis en Koester werd ingeschakeld. Achter de schermen overlegden alle partijen druk met elkaar en toen kreeg ik telefoon.

Op de scan die een tijd geleden genomen was, werd duidelijk wat er aan de hand was. Zowel aan de lijn van de poort als aan de picclijn werden trombussen (bloedstolsels) gezien. Zij zorgen er voor dat de doorgang sterk belemmerd wordt en daardoor zwelt onze held op. Die dingen zijn ook levensbedreigend. Wanneer er zo eentje los schiet, belandt die in de longen en dit kan heel zware gevolgen hebben. Onze prinses heeft al een paar keer een trombus gehad, daarom krijgt ze ook al twee jaar bloedverdunners in een onwaarschijnlijk hoge (voor andere mensen over)dosis in pilvorm. Deze complicatie toont echter aan dat haar lichaam steeds minder opneemt via maag en darmen. We zullen dus weer dagelijks moeten prikken en tegelijk moeten we hopen dat de lijnen toegankelijk blijven. Een nieuwe lijn plaatsen is nu volledig uitgesloten.

En ja, ook de resultaten van de urinestaal waren niet zo goed, maar daar doen we voorlopig niets aan. Enkel goed in het oog houden, temperatuur meten, spoelen en morgen de sonde wisselen.

Het onwaarschijnlijke jaar 2020 sluiten we af met nog maar eens een zorg meer, maar gelukkig zullen we ook in 2021 kunnen rekenen op een fantastisch team dat steeds klaar staat voor onze dappere meid.

Hip

Dochterlief is hip. Ze heeft het nieuwste van het nieuwste gekregen van de artsen en is er zelfs blij mee.  Nadat ze de voorbije jaren reeds alle soorten maag-en darmsondes heeft mogen uittesten, is ze nu al een tijdje bezig met infuuslijnen. Ze heeft al jaren een port-à-cath, kreeg reeds twee maal een picclijn, had al een centrale lijn in haar hals, heeft al ontelbare perifere (een gewoon) infusen versleten en nadat vandaag er weer eens eentje sneuvelde, toverden de artsen iets nieuws uit hun hoge hoed. Gewoon herprikken was geen optie meer, dus onze favoriete anesthesist werd ingeschakeld en zij kwam af met de ‘midline’. Dit is een gewoon infuus, maar dan met een veel langere naald die geplaatst wordt in de bovenarm. Na een kleine plaatselijke verdoving, schoof de dokter het infuus met behulp van het echotoestel op zijn plaats. Dit infuus zou haar uit de nood moeten helpen zodat de vervelende prikken tenminste niet meer nodig zijn. 

Dinsdag mag ze hopelijk nog eens naar het operatiekwartier voor haar poort. De artsen lieten ons weten dat we hier nog minstens tot volgende week vrijdag zullen zijn. Wij plannen voorlopig niet meer, de einddatum is al zo vaak opgeschoven.

Eén van de zussen kwam ons samen met vriendjelief wat opvrolijken. De komende week is de kamer gevuld met prachtige bloemen. Dank je wel lieve schatten voor die leuke verrassing. Ze maakte een bij tijden toch wel moeilijke dag weer goed.