Een mens zou eens goed willen vloeken. Gisteravond merkte de verpleegster op bij het controleren van de parameters dat Elselien een temperatuur had van 37,6°. Nog niets verontrustend dus, maar toch iets om in het oog te houden. Deze ochtend bleek ze echter plots 38,3° te hebben. In de loop van de dag is die gestegen tot 39,5° en ze zakte nooit onder de 38°. Iedereen was dus in opperste paraatheid. De dokters sprongen weer eens één voor één binnen. Er werd bloed genomen, de urine urinestaal werd ook naar het labo gebracht, een foto van de longen werd ook noodzakelijk geacht en de saturatie werd permanent gecontroleerd. Volgens het hoofd van de kinderafdeling was de foto aanvaardbaar. Die foto was trouwens al de tweede van de dag. In de voormiddag was er al één genomen van de darmen om te kijken of er geen obstructie was. Het bloed was ook vrij goed, met andere woorden, er was nog niets dramatisch te zien. De urine was echter weer niet zuiver. Er zijn weer vlokken te zien en in het staal zaten witte bloedcellen. Die horen daar blijkbaar niet te zitten, dus is er voor de verandering maar nog eens antibiotica opgestart. Omdat de dochter ook de hele dag door braakte, hebben ze weer een maaghevel op haar sonde aangesloten. Morgen wordt alles weer gecontroleerd. We hebben dus weer maar eens heel veel duimen en kaarsjes nodig. Onze Elselien is nu zo ziek dat ze zelfs niet naar de speelzaal kon en mocht gaan.
En Villa Rozerood? We blijven hopen. Volgens dokter Jansen, de neuroloog, is nog niet alles verloren. Morgen wordt alles herbekeken. Het is weer veel te spannend.