een nieuwe poort

20160712_202009

De dochter is opgelucht.  Na de teleurstelling van gisteren en de ongerustheid deze voormiddag, mogen we nu opgelucht adem halen.  Om 12uur mocht onze held naar boven en na nog een zachte knuffel liet ik ze diep in slaap weer achter op de operatietafel.  Het alleen terug naar de kamer gaan went nooit.  Je laat je kind achter op een plaats waar je niet wil zijn, ook al weet je dat iedereen alles doet wat hij kan om de operatie zo vlot mogelijk te laten verlopen.  De dokter had wel meer werk dan hij voorzien had.  De katheter is kunnen blijven zitten, maar hij heeft wel de poort gewisseld.  Blijkbaar was die stuk en lekte ze.  Morgen wordt er nog een nieuwe foto gemaakt om de positie te bepalen om later eventueel te kunnen vergelijken.

Ondertussen is ook de pijn beter onder controle.  Vlak na de operatie bleek ze heel wat pijn te hebben.  Gelukkig bestaat er goede medicatie.

Tijdens het wachten deze middag kon ik genieten van een prachtige lucht.  Zo kon ik wegdromen en even alles vergeten.

20160712_201915

en nog eens

De voorbije week was het rustig, wat in ons geval vooral wil zeggen dat er geen vreemde of onverwachte zaken opdoken.  De jongste dochter mocht nog twee maal naar het revalidatiecentrum, de oudste dochter kon zich uitleven in haar vakantiejob en nummer 2 en 3 waren druk bezig om hun ksa-kamp voor te bereiden.

Zaterdag mocht de zoon dan nog een laatste maal zijn 18de verjaardag vieren.  We genoten van het stralende weer en het gezelschap.

20160709_160805

Zondag konden we voor de laatste keer naar het buurtfeest, volgend jaar wonen we hopelijk in Mespelare.  Na de middag trok ik samen met Elselien naar de Grote Markt waar de Ketnetband kwam optreden en ook Niels de Stadtsbader zijn opwachting zou maken.  Onder een blakende zon zong en danste ze mee.  Jammer genoeg heeft ze Niels weer niet zien optreden.  Ze was zo moe dat we voortijdig huiswaarts trokken.  Je ziet ze dan treurig worden.  Op zo een momenten is het zo duidelijk dat ze niet meer mee kan met haar leeftijdsgenoten.

Vandaag zouden we naar de markt gaan, maar dat is er niet van gekomen.  Deze ochtend sloeg de voedingspomp steeds in alarm.  Bij het afsluiten bleek er voeding onder de pleister te zitten.  De hulplijn dageenheid werd dan maar weer ingeschakeld en al snel werd beslist dat we toch best richting Brussel reden.  Toen dachten we nog aan een verstopte poort.  Na een röntgenfoto volgde de ontnuchtering.  De poort was stuk.  Dit kan gebeuren, maar het valt echt heel weinig voor, wist de dokter mij te zeggen.  Morgen wordt er al een nieuwe poort geplaatst, weer maar eens een operatie dus.  Weer recupereren van een ingreep, weer een opname, weer dikke pech…

De vakantie zonder operatie zal niet voor dit jaar zijn.  Hopelijk zijn jullie duimen niet op vakantie.  We hebben ze weer nodig.

 

uitstap

Het voorbije weekend was een weekend waarin het woordje genieten centraal stond.  Dank zij de lieve steun van een aantal neven, nichten, ooms en tantes van de echtgenoot konden we maar liefst vier dagen naar de Efteling met onze held.  Samen met De kleine grote zus, haar vriendin en mijzelf vertrokken we vrijdagochtend met een volgeladen auto richting Kaatsheuvel.  Het weer liet het wat afweten, maar dat kon de pret niet drukken.  We logeerden in een knap appartement in Bosrijk en van daaruit was het maar een paar minuten wandelen naar de ingang van het park.  De twee grote meisjes hebben hele dagen rondgelopen en alle attracties uitgebreid getest, Elselien was heel blij dat ze tussendoor eens kon gaan rusten op bed.  Ze deed de efteling in stukjes van een uur of twee, maar op deze manier was het voor haar te doen.  Op zaterdagavond is ze zelfs na alle optredens in het park, naar de laatste Ravelijnshow geweest om half 11.  Het park was toen immers open tot 12 uur.  De twee dames zijn dan ook een stuk na middernacht terug gekomen.

20160703_190253

Jammer genoeg voelde Elselien zich zondag toch weer niet echt lekker en na een half uurtje efteling keerden we alweer huiswaarts.  Gelukkig ging het na de middag alweer een pak beter en kon ze toch nog genieten van het sprookjesbos, monsieur Cannibal, de carrousel, carnavalfestival, de pagode en de aquanurashow.  Het is telkens een hele onderneming om haar in een attractie te krijgen, maar met de hulp van de grote zus lukte het wel.

20160702_185323

Maandag zat het er alweer op en na een laatste bezoek aan Pandadroom, de attractie waar we vrijdag ook mee begonnen waren, reden we weer huiswaarts.  Onze voeten waren moe, onze hoofden zaten vol mooie herinneringen en ikzelf was vooral opgelucht dat het gelukt was.

20160702_185254

Jammer genoeg was de thuiskomst minder leuk.  Bij aankomst bleek er een auto voor de voordeur te staan, ondanks de gele strepen.  De politie werd dan weer maar eens gebeld, maar blijkbaar waren zij ook al in vakantiemodus.  Na drie kwartier belde ik dan maar een tweede keer.  Bleek dat ze ons vergeten waren!  Uiteindelijk kwam de eigenaar van de auto toch opdagen nadat de politie naar hem op zoek was gegaan en zonder enige deftige verontschuldiging heeft hij zijn wagen toch maar verzet.  Elselien heeft maar liefst anderhalf uur moeten wachten voor ze de voordeur binnen kon!  De auto was trouwens van iemand uit de straat achter ons, iemand die dus heel goed weet dat wij daar wonen en dat er gele strepen staan.  Het excuus dat de strepen niet opgemerkt waren, sloeg dus echt nergens op.

Eens vake thuis was, konden de verhalen verteld worden, alle grappige, blije, leuke en toffe momenten werden verwoord.  En vlak voor het slapengaan kwam de vraag:  wanneer gaan we nog eens?

20160703_201134