Categorie archieven: medicatie

uitbreiding

IMG_0006

Elselien breidt uit.  toen ze van intensieve zorgen de overstap maakte naar kids 2 was er nog één pomp.  Enkel de TPN (=voeding) werd nog toegediend door de poortcatheter.   Ondertussen zat de dochter al aan twee antibiotica door de pomp, litican werd ook door de poort gegeven en af en toe ging er ook nog extra vocht door.  Daar waren al twee pompen voor nodig.  Vandaag kregen we een niet zo leuke boodschap.  De infectie op de poort is heel moeilijk weg te krijgen.  Na 7 dagen héél straffe antibiotica zijn de vieze beesten nog niet uitgeroeid.  De dokters worden een beetje wanhopig, want er staat niemand te springen om die poort weg te halen.  Ze hebben de koppen nog eens bij elkaar gestoken en toen vonden ze nog een ander antibioticum:  doxycycline.  De vanco wordt vanaf nu via een spuitpomp 24/24 gegeven.  Dus, daar is pomp nummer drie.  De doxy wordt morgen ook opgestart, dus pomp nummer vier wordt ook ingeschakeld.  Nu kan je je afvragen waarom ze nog niet starten met de nieuwe antibiotica, de reden is even simpel als straf, dit medicijn moeten ze uit het buitenland laten komen.  Als onze dochter iets doet, doet ze het goed en grondig.  Nu hopen dat dit hét wondermiddel is dat ze nodig heeft.  Jammer genoeg hebben ze vandaag wel nog een infuusje moeten prikken.  Al die medicijnen mogen niet samen met de TPN door de poort.  Er was dus een tweede toegang nodig, maar heel dapper heeft ze ook dit weer doorstaan.

Naast dit alles krijgt ze ook nog een heleboel opgeloste pilletjes en drankjes via haar maagsonde:  twee dingen tegen de spasmen en de fantoompijn, ene vochtafdrijvend middel, nog een antibioticum om de darmen te beschermen, een maagbeschermend middel, twee dingen om minder misselijk te zijn en dan niet te braken en nog een paar pijnstillers.  De verpleegsters hebben er een halve dagtaak aan om alles klaar te zetten en toe te dienen.  Tegen dat ze rond zijn met de eerst gift, mogen ze herbeginnen met de volgende ronde.

Ondanks, of misschien wel dankzij al deze medicijnen is onze meid vrij goed.  Ze maakt heel wat grapjes met de verpleegsters en kan ze ook wel rond haar vinger winden.  In de stoel zitten gaat steeds beter en ook eten (toch als het koekjes van Annelies zijn) gaan steeds vlotter binnen.  We hebben nog een lange weg te gaan,  hij lijkt steeds langer te worden en we raken steeds trager vooruit, maar soms is ze toch wel plots eens een stapje verder.