Mijn lieve meisje,
Toen je nog leefde, wisten we al lang dat jouw tijd bij ons te kort zou zijn. Soms droomde ik dat je een infectie niet te boven kwam of dat je longen nog verder achteruit gingen en dat je dan overleed. Ik werd dan met klamme handen wakker en huilde. Maar ik wist dat je er nog was. Ook de vele keren dat je kritiek ziek was, was ik bang, vreesde ik wat er zou komen, maar ook toen was je er nog.
Nu ben je weg, ik kan je niet meer voelen, ruiken, horen, zien. En dat doet pijn. Vershrikkelijk veel pijn. Veel meer dan ik me toen kon voorstellen. Die rauwe pijn die ik voel, hoort bij rouwen. Het is pure rauwe rouw in al zijn vormen. Buikkrampen die je beletten om te eten, een hartritme dat tilt slaat en je over je hele lijf laat trillen, stekende hoofdpijn, aanvallen van wanhoop en verdriet, zware slapeloosheid, pijnlijke stramme spieren en gewrichten, het hoort allemaal bij rouwen. Niet enkel mijn gevoel rouwt, ook mijn lijf rouwt mee en schreeuwt om jou.
Die rauwe rouw komt in vlagen, soms gaat het min of meer goed, vaak gaat het helemaal niet, maar gelukkig is geen enkele dag alleen maar die pijn. Jouw stralende glimlach op de kast, laat mij niet alleen huilen, maar ook glimlachen. De flakkerende vlammetjes bij jouw urne proberen me te verwarmen, jouw knutselwerken zijn boodschappers uit het verleden, soms met een verdrietige boodschap, soms met een verhaal van hoop.
Mijn lieve meisje, al meer dan zes weken bij je niet bij ons en al zes weken ben ik verbaasd dat ik deze pijn en dit verdriet kan overleven. Langzaam begin ik aan een leven zonder jou te denken, maar ik weet dat jij er altijd zal zijn, in mijn verleden, mijn nu en mijn toekomst.
Mijn lieve meisje, rouwen is zwaar werk, het put uit, het vreet aan jou, het maakt je ziek. Maar wat ben ik blij dat zoveel mensen trachten om elk op hun manier een klein stukje van onze rouw mee te dragen zodat wij niet vallen en wanneer we toch zouden struikelen, ons weer recht te helpen.
Mijn lieve meisje, je wordt zo hard gemist, ik hou nog steeds zielsveel van jou, mijn lieve dappere held.
✨🦋✨
Lieve ILse ,
Weet soms niet de juiste woorden te vinden.
Maar ….
Weet nog goed dat we maar kort contact hebben gehad …Heel vaak aan jullie gedacht en denk nog steeds aan jullie…En had zou gehoopt ooit jullie beiden mogen te ontmoeten…. Maar het had niet zo mogen zijn….
Hoe ontzettend moeilijk het voor jullie is…. Zonder haar…. Voel helemaal met jullie mee …. Die leegte…In …. Gedachten zijn jullie bij mij.
Toen ik foto’s zag van jouw lieve dappere meid liet ze mij denken aan vroegere vriendin ze lijkt ontzettend op haar , zij overleed zeer jong aan gevolgen van NF.
Zij is vaak in mijn gedachten… en ik mis haar …
Dikke zachte knuffels 🧸 voor jouw en je gezin!
Groetjes,
Monique
Lieve ILse ,
Weet nog goed dat we maar kort contact hebben gehad …Heel vaak aan jullie gedacht en denk nog steeds aan jullie…En had zou gehoopt ooit jullie beiden mogen te ontmoeten…. Maar het had niet zo mogen zijn….
Hoe ontzettend moeilijk het voor jullie is…. Zonder haar…. Voel helemaal met jullie mee …. Die leegte…In …. Gedachten zijn jullie bij mij.
Toen ik foto’s zag van jouw lieve dappere meid liet ze mij denken aan vroegere vriendin ze lijkt ontzettend op haar , zij overleed zeer jong aan gevolgen van NF.
Zij is vaak in mijn gedachten… en ik mis haar …
Dikke zachte knuffels 🧸 voor jouw en je gezin!
Groetjes,
Monique
In je diepste rouwgedachten gloort reeds een spoortje van hoop. Net die rauwe hardheid en dat diepste gevoel van wanhoop zullen jullie de weg wijzen, met Elselien in een warme cocon gekoesterd in jullie hart.
💗
Lieve familie, ik wil jullie in deze dagen van vreselijke pijn en rouw iets hartverwarmend toesturen : De knuffel ( een prachtige witte eenhoorn) van Elselien heb ik wekenlang op onze kast bij haar foto gezet. Voorbije zondag heb ik hem dan aan mijn lief buurjongetje geschonken. We hebben het over die dappere held gehad die zó lang en hard gestreden heeft, die ondanks alles positief bleef en daardoor andere mensen gesterkt en geraakt heeft. We hebben nog een mooie foto genomen van ons drietjes ( Seppeke, de eenhoorn en ik) . Mijn buurvrouw heeft intussen laten weten dat de knuffel een plaatsje heeft gekregen bij de foto’s van haar overleden ouders en ze bedankte nogmaals voor het pakkende gebaar.
….of hoe het verhaal van Elselien blijft verder leven…..💖💖
🤗😢💖
Zo hard 🥲
Dikke knuffel Ilse, van mij, voor jullie allemaal .jullie zijn geweldige goede respectvolle ouders en de liefde die onze dappere held kreeg.
Zulke liefde en respect die Elselien kreeg.
Dikke knuffel lieve schatten
Lieve familie, en jij in het bijzonder Ilse, je hebt Elselien een leven gegeven waar je
‘ U ‘ mag tegen zeggen .
Wat nu het verdriet dubbel zo groot
maakt, maar weet dat ik jou in gedachten steun, en dat het theelichtje
elke avond brand bij haatr foto waar ze
ons een zalige glimlach schenkt.