De dagen glijden langzaam voorbij en plots is het toch terug weekend. Met onze prinses gaat het een beetje op en af. Het hevige braken is dan wel voorbij, maar af en toe komt de misselijkheid nog fors opzetten.  De dokters denken dat ze tegen maandag wel een heel stuk zal opgeknapt zijn.

Jammer genoeg mag de deur nog steeds niet open blijven en is ook de speelzaal streng verboden terrein. We zorgen dan maar zelf voor enig vertier op de kamer. Er wordt geknutseld en gehaakt (en ook de zaalarts komt met haaktips en modelletjes af), ze kan verdwalen in haar boek, boggle is gebombardeerd tot haar favoriete spel (uno heeft blijkbaar afgedaan) en de radio vult de lege momenten op. Op televisie is niet veel te beleven overdag, vijftienjarigen hebben nu eenmaal niet veel meer aan de kleuterprogramma’s. Gelukkig is er nog Agatha Christie met haar Hercule Poirot om de dag te onderbreken.

Ondertussen slaapt ze alweer. Haar lichaam heeft de rust duidelijk broodnodig.

Het blijft kwakkelen bij onze held.  Zaterdag had ze een goede dag die gevuld werd met spelletjes en een concert van Jan De Wilde.  Inderdaad, weer een concert nadat we vrijdag ook al naar de toverfluit met Maaike Cafmeyer waren geweest.  Zondag was volgens de dochter een rustdag.  Geen uitstapjes, wel genieten van het samen naar een film kijken en veel gezelschapsspelletjes spelen.  Ook grote broer kwam die dag thuis en daar was ze heel blij mee.  Haar held was er weer.

Maandag had ze een terugval.  Bednet werd afgezegd en zelfs de toah-juf moesten we een smsje sturen.  Doornroosje sliep.  Ze sliep tot negen en dan van half elf tot half drie.  Ze voelde zich zo moe.  Dinsdag ging het weer wat beter.  Ze maakte zelfs een toets wiskunde mee, maar daar bleek dat ze toch nog niet 100% in orde was.  Ze maakte de vreemdste fouten.  Nu is het woensdag, de dag waarop ze naar school gaat.  Het lukt weer niet.  Ze is heel even wakker geweest, maar slaapt alweer.  Keelpijn, misselijkheid en verhoging zijn een streep door de rekening.  Ze keek er nochtans naar uit.  Hopelijk komt ze er snel opnieuw bovenop en kan ze terug genieten van een paar goede dagen.

Vandaag kon ik de dokters melden dat de dochter zich goed voelde.  Zowel deze voormiddag als deze namiddag is ze een uurtje naar de speelzaal geweest.  Het is weken geleden dat ze de voormiddag niet slapend doorbracht.  Zelfs het werk voor school ging vlot.  Plots hadden de breuken, kommagetallen en procenten geen geheimen meer in tegenstelling met de voorbije weken.  Toen lukte niets meer. Nu is het hopen dat we ook de komende dagen positief nieuws kunnen brengen