Storm

Stilletjes aan gaat de storm buiten weer liggen. Jammer genoeg kan ik dat niet zeggen van die storm in mijn hoofd. Het gaat nochtans tamelijk goed met onze prinses. De wonden genezen mooie, we mochten een paar fijne dagen beleven, er werden ijverig legobouwsels in elkaar gezet, twee vriendinnen vrolijkten hun vriendinnetje mee op en ook de klas kwam via bednet weer haar leven binnen.

En toch… de onrust blijft. Al een tweetal dagen gaat het wat minder, stijgt haar temperatuur weer dat tikkeltje hoger, heeft ze iets meer rust nodig, vraagt ze wat vaker wat tegen de pijn en de misselijkheid. Ik probeer alles te negeren, stop de twijfels ver weg in mijn hoofd achter honderd deuren.

En toch… die onrust vindt steeds opnieuw een doorgang, komt weer aan de oppervlakte en lijkt nooit meer te temmen.

2 gedachten over “Storm”

  1. Het is ook niet niks wat je/jullie de laatste maanden en eigenlijk jaren al hebben meegemaakt. De donkere wolk van zorgen maken wordt soms wel erg zwaar… sterkte x

Laat een antwoord achter aan Kristien Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *