werkdruk

Ooit schreef ik het al eens, iets over te veel patiëntjes en te weinig verpleging.  Ik moet het opnieuw schrijven.  De werkdruk bij het verplegend personeel op deze afdeling ligt hoog, veel te hoog.  Er liggen een paar ernstig zieke kinderen op de gang die veel ondersteuning en opvolging nodig hebben en de hele tijd zie je de verpleegkundigen letterlijk heen en weer hollen.  Het gevolg is dat de andere patiëntjes soms veel geduld moeten hebben.  Dat is echter niet het enige probleem, geduld hebben we in overvloed.  Wat ik nu voor het eerst meemaak tijdens onze vele verblijven is dat er fouten worden gemaakt.  Fouten met medicatie die niet zouden mogen.  De vorige opnames hield ik alle medicatie bij en zag ik er nauwgezet op toe dat de dochter alles op het juiste uur in de juiste dosis kreeg.  Wanneer iets bijna op was, signaleerde  ik dit en kon er nieuwe besteld worden.  Nu mag het niet meer op deze manier.  Alles moet centraal blijven. Medicatie mag niet meer op de kamer zijn omdat dat van GCI, een controlemechanisme dat de hele werking logger maakt, niet meer is toegestaan. Anders krijgt het ziekenhuis zijn label niet.

Controle en veiligheid zijn nodig, maar als daardoor de werkdruk nog hoger wordt, wordt de kwaliteit van de zorg net lager en dat kan nu toch de bedoeling niet zijn…

2 gedachten over “werkdruk”

  1. Zeer herkenbaar… ik heb je geregeld verteld over onze ervaring… na zo’n fouten heb ik het wel terug zelf in handen genomen, want systeem goed en wel, maar je kind is je kind…
    Ik kreeg het werkelijk op mijn heupen van die computer- en controlesystemen en vooral dat je het dag 1 correct er samen met de verpleging erin zette en dag erna bleek er de helft toch fout in te staan en uren klopten niet… 😡
    Bepaalde medicatie is ‘onschuldig’ indien niet precies juist gegeven, maar bij ons werden ook vergissingen met ‘levensbelangrijke’ medicatie begaan 🙁
    Ik moet als vervelend ervaren zijn, maar ik bleef alles opvolgen op de voet, had wat ik kon van thuis in reserve op de kamer en stond aan de verpleegwacht wanneer iets te lang op zich liet wachten qua medicatie. Hoor helaas van de buurvrouw die intss in hetzelfde schuitje zit, dat het na al die tijd nog niet beter is…
    Klop maar goed op tafel. Ik denk dat de patiënt nog altijd belangrijker is dan een label! Niet?

  2. Jeetje…. Ik hield ook altijd alles bij. Jij moet nog veeeeeeel meer bijhouden. En dat terwijl de zorgen al groot genoeg zijn en je ook nog eens voor de overnachtingen moet betalen. Ik vind het werkelijk te slecht voor woorden. Kun je er nog wel bij hebben….

    Denk aan jullie. xxx

Laat een antwoord achter aan irene Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *