Valentijn

Vandaag is het 14 februari, overal zag je hartjes verschijnen, de kranten en de boekjes stonden vol cadeautjestips en recepten voor twee en op de radio hoorde je enkel nog romantische liedjes.

Wij zitten echter nog steeds in het uz terwijl de echtgenoot thuis de boel draaiende houdt samen met onze drie oudste schatten.

Na veertien dagen beginnen we te verlangen naar opnieuw samen zijn.  De artsen spreken zich echter nog niet uit over een ontslagdatum. Het norovirus heeft met stille trom kamer 21 verlaten en nu proberen de dokters de darmen van onze dochter in orde te krijgen.  De pijn lijkt onder controle, de misselijkheid steekt slechts af en toe hevig de kop op, aan het diarreeprobleem wordt gewerkt.

Gelukkig zijn er de fijne berichten op de gsm, de toffe bezoekjes, de lange babbels. Ze zorgen er voor dat de dagen niet eindeloos lijken.

Nog even doorbijten dus, nog even geduld.

4 gedachten over “Valentijn”

  1. Piep
    Dag kanjer en mama.. toch al positief dat het Noro-virus zijn valiezen gepakt heeft.
    Nu de schade nog herstellen (goh eigenlijk zijn die virussen dikke onbeleefderikken he.. plaats dat ze zelf hun rommel meenemen) maar kanjer ook hier geraak jij weer door met de hulp van mama en de “witte frakskes (das antwerps voor jasjes)
    Ik noem dat zo omdat ik elke 4 weken zelf een daghe bij hen ga.
    Veel begrip voor het ongeduld om terug te keren naar huis.. maar samen krijgen we dat klaar hoor!!
    Dikke knuffel voor geneeskracht
    Mieke

  2. Fijn dat de pijn onder controle is en het virus overwonnen is,nu de diarree en misselijkheid nog ,maar dat gaat lukken met die fantastische dokters en een dochter die een echte vechter is.Ik ga nog een kaars aansteken en duimen dat jullie zo snel mogelijk naar huis kunnen.
    Dikke knuffel voor jullie allemaal!
    Suzanne xxxxx….

Laat een antwoord achter aan Quiltingmieke Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *