opnieuw in Brussel

Het zat er aan te komen.  Al een paar dagen was onze held weer op de sukkel.  Het voorbije weekend was het prijs met haar blaas.  De urine was troebel en door haar sonde liep bijna niets meer af.  De dochter voelde zich ook maar belabberd.  Maandag vertrouwde ik het niet meer en belde ik naar de uroloog.  We mochten onmiddellijk afkomen.  Ze onderzocht de stand van de sonde met een echo, maar dat bleek ok te zijn.  De enige verklaring die ze toen had, was dat door het plaatsen van een nieuwe sonde, de blaas weer spasmen krijgt.  Er was ook een infectie, maar ook hiervoor kregen we medicatie.  Eens thuis werd Elselien echter steeds zieker en deze ochtend was er ook heel wat braken en diarree.  De huisarts vond het allemaal wat veel en raadde ons aan om naar Brussel te rijden.  Omdat dit toch echt niet naast de deur is, belde ik eerst nog met de uroloog, maar zij gaf hetzelfde advies.  Alles werd dus weer maar eens ingepakt en met een volle auto en een zieke dochter reden we weer richting ons vertrouwde ziekenhuis.  Op spoed werd gestart met een controle van de sonde (die nog steeds op zijn plaats zit trouwens), er werd een bloedafname gedaan, de röntgenafdeling kwam aan bed een foto maken van de buik, de urine werd nog eens gecontroleerd (en die is nog steeds geïnfecteerd) en toen wilden ze de poort aanprikken (ach ja, het was weer eens wisseldag, ik had de naald deze ochtend jammer genoeg verwijderd)  Verpleegster 1 twijfelde:  de poort zat toch wel diep….  Verpleegster 2 voelde en vond geen prikvlak…  Verpleegster 3 heeft het er op gewaagd.  Ze vergat wel tot drie te tellen, dus onze held was iets minder held en op de koop toe zat de naald dan nog niet goed.  Nu is beslist dat ze op de afdeling gaan prikken.  Enkel nog wachten op een kamer die vrij komt.  Het is daar naar het schijnt nog steeds even druk als vorige week.

5 gedachten over “opnieuw in Brussel”

  1. Verdorie toch weer in het ziekenhuis,dan zullen we onze kaars maar weer aansteken en duimen dat Elselien weer vlug beter is en jullie weer naar huis kunnen.Groeten aan jullie allemaal !

  2. Hoe is het mogelijk ? Telkens er iets leuks geweest is komt er weer een terugslag. Hopelijk kunnen ze er vlug iets aan doen zodat E snel weer naar huis kan want met al die zieke kindjes is het ook niet gezond in het ziekenhuis.
    Slaapwel en hou er de moed in

  3. Arme schatten, vind het verschrikkelijk, maar helaas is t nodig om ten gronde te onderzoeken wat haar zo ellendig maakt he… Droom en wens het zo anders voor jullie…
    Duim, duim, duim…
    Xxxx
    Wij

  4. Ik heb er echt geen woorden meer voor. Natuurlijk word je hier cynisch onder. Ik vind het behoorlijk aanklooien zo…. Tijd voor een second opinion? Bah, bah, en ik kan alleen maar machteloos toehoren op een afstand. Kon ik maar wat voor jullie betekenen, behalve af en toe een woordje schrijven! xxx

Laat een antwoord achter aan Kirsten en co Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *