helpen

Weer een nacht voorbij.  Exact een week geleden lag Elselien met een heel klein hartje te wachten tot we vertrokken naar het OK.  Ze was zo bang.  En ze had ook redenen om bang te zijn.  Het is een week geweest van enorme emoties, maar ook de komende week zal er nog een zijn van knokken en niet opgeven.  De voorbije week hebben wij als gezin ook ervaren hoeveel mensen achter ons staan.   Men zegt soms dat je in tijden van nood je vrienden leert kennen.  Ik denk dat wij nu mogen besluiten dat wij en dan ook zeker Elselien enorm veel vrienden hebben.

Als je kind op intensieve zorgen ligt, mag je hier in UZ Jette vanaf negen uur binnen en je mag blijven tot acht uur ’s avonds.  Dit is enorm fijn, want zo kan je steeds bij je kind zijn.  Alleen stonden wij de voorbij e week steeds om negen uur aan de deur en …  mochten we nooit binnen.  We zaten dan samen met andere ouders te wachten tot ze ons kwamen halen.  De reden van het wachten was dat de verzorging nog bezig was, dat er gepoetst werd of dat de kiné juist bezig was.  Aangezien Elselien heel veel zorgen vraagt, zagen wij de andere ouders steeds verdwijnen door de deur en moesten wij soms wachten tot tien uur.  Gisteren heb ik dus mijn stoute schoenen aangetrokken.  Ik belde aan en toen er gezegd werd dat we nog even moesten wachten omdat ze haar nog moesten verzorgen, heb ik gevraagd of we niet mochten helpen.  De verpleegkundigen zijn gaan overleggen en kwamen toen de deur open doen.  We mochten binnen.  Samen met een heel lieve verpoleegster heb ik toen Elselien gewassen en afgedroogd en Peter heeft heel voorzichtig haar haar geborsteld.  Zelfs bij de wondverzorging en het wisselen van de lakens stonden we er bij zoals geroutineerde verpleegsters (of in Peter zijn geval verpleger)  We kregen ook een mondmasker op en konden op die manier vlak bij Elselien zijn op het moeilijkste en pijnlijkste moment van de dag.  We waren allebei zo blij dat we eindelijk eens iets konden doen.

Hopelijk treffen we straks weer hetzelfde team zodat we zonder morren binnen mogen en toch weer een heel klein beetje de zorg van onze kleine spruit kunnen opnemen.

8 gedachten over “helpen”

  1. wat is het fijn te lezen dat jullie zo een geweldig team rond jullie hebben,je krijgt zelfs de toestemming om te helpen met de verzorging wat in vele ziekenhuizen niet zou mogen.nog een beetje oefenen en ze hebben er in jette een verpleegster en verpleger bij .nu nog aftellen tot donderdag dan gaan alle duimen weer omhoog en zoals ilse zei de kaarsenindustrie weer volop draaien ,lieve groeten suzanne

  2. Jullie moeten wel heel fier zijn op een dochter die zo dapper is en zo vecht om er bovenop te komen.
    Het zal deugd gedaan hebben dat jullie nu zo dicht bij haar konden zijn bij de verzorging.
    We duimen alvast voor een goede afloop donderdag.
    Groeten,
    Sabine en Dirk

  3. In september ontvangst van verpleegkundig diploma ! Ik heb het altijd geweten. Top mama en papa ! Fijn dat je bij de zwaarste momenten er ook bij bent. xxxxxxxxxxxxxxx

  4. Mensen mensen ik vind het super zoals jullie het allemaal doen en volhouden !Fijn dat jullie Elselien nu mogen verzorgen,weer iets waar je kracht uitput!Super hoe jij ons dit allemaal kan vertellen Ilse.Ik heb er vaak geen woorden voor,heb vaak de tranen in mijn ogen als ik zie wat jullie meemaken als gezin en zeker Elselien. Onze duimen draaien nog steeds en wij sturen jullie van uit Limburg heel veel sterkte en kracht, ook voor Hanne Annelies en Thomas. Xx Brigitte.

  5. Fijn dat jullie dit kunnen en mogen!
    Dat is van onschatbare waarde!
    Hoop dat dit ook de komende dagen kan en mag… Het neemt iets can je onmachtsgevoel weg he iets concreet voor je kind te kunnen doen… Wens het voor jullie xx

  6. Peter en Ilse
    Het doet deugd alles te lezen over Elselien.Ik denk zoveel aan haar en verlang naar de dag dat ik haar kan bezoeken want dat zou dan betekenen dat ze aan de beterhand is.Ik klik wel 10 maal per dag je blog aan om te zien of er iets is bijgekomen.Veel sterkte voor de komende dagen en groetjes uit Brugge.

  7. Wat fijn dat ze weer zelf kan ademen mits de nodige ondersteuning! Weer een hele stap vooruit!
    Volhouden! We denken aan jullie! Vele groetjes van Laura!
    Sterkte! We duimen voor donderdag!

    Katja

Laat een antwoord achter aan Kirsten en co Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *