cardioloog

Ik zit nu naast Elselien.  Vandaag kreeg ze een echte kamer op IZ.  Meisjes van 12 liggen niet graag in het zicht van alles en iedereen.  Nu heeft ze een kamer voor zich alleen.  Een kamer met een raam en een deur.  Nu hoort ze geen huilende baby’s meer en ook de alarmen van de andere bedjes kunnen haar niet meer storen.  Door de rust die ze nu krijgt, heeft ze ook heel wat kunnen slapen.  Op die momenten beginnen je eigen gedachten te malen.  Wat nu vraag je je af.  Hoe moet het nu verder.  Elselien heeft zo hard geknokt, ze staat nu al verder dan gelijk welke dokter ooit gedacht had.  En toch, …  De uitdaging waar zij en wij nu voor staan is immens.  Deze middag had ze verdriet.  Ze besefte heel goed dat ze een luier aan had en dat besef is voor een prille tiener heel hard.  Als ouder zie je dat verdriet en je wil haar zo graag troosten en zeggen dat dit maar voor eventjes is.  Maar dat kan je niet.  Je weet dat dit wel eens blijvend zou kunnen zijn.  Jij weet al zoveel en je bent bang voor het moment waarop haar vragen zullen komen.  Dat moment is niet meer veraf.  Daar ben ik heel zeker van.  Ze is heel helder, ook al heeft ze nog Dormicum en Morfine.  Ze beseft zoveel en begint zelf verbanden te leggen.  We kunnen alleen maar hopen dat ze ook deze uitdaging zal aangaan.

Vandaag kwam ook de cardioloog langs om een echo van het hart te maken.  Het was vreemd om haar hartje nog eens te horen kloppen.  de laatste keer dat ik het zo duidelijk hoorde, was bijna dertien jaar geleden.  Haar hart is in prima staat.  Alleen merkte de cardioloog op dat haar hart tegen de wervelkolom aan ligt.  Bij gezonde mensen is er steeds een buffer tussen hart en borstbeen en tussen hart en wervelkolom.  Een van de hartkamers bij onze dochter wordt deels weggedrukt door haar scoliose.  Dit is ook de reden van de enorme problemen die ontstaan zijn tijdens de operatie.  De dokter heeft ons echter verzekerd dat in normale omstandigheden (lees geen operaties) haar hart het perfect zal doen.  Toch al één ding waar we ons geen zorgen hoeven over te maken.

9 gedachten over “cardioloog”

  1. We blijven volgen… We blijven meeleven… We blijven duimen… We hopen met jullie mee! Elke stap in de goede richting moet die hoop aanwakkeren. Elselien heeft al zoveel meegemaakt in haar jonge leven. ZE is geen opgever! ZE zal blijven vechten!

  2. Blij om te lezen dat het iedere dag weer wat beter gaat met Elselien. Haar wilskracht om te leven en de enorme steun van haar ouders en allen die haar liefdevol omringen, hebben het gehaald! Juist op dat moment begin je dan ook te beseffen met welke beperkingen je verder moet. Een herkenbare situatie die heel confronterend en moeilijk is. Ik wens Elselien en jullie dan ook heel veel moed en sterkte om dit te leren aanvaarden en blij en dankbaar verder te leven met wat je hebt. Een hele uitdaging die jullie samen zeker aankunnen. Ik blijf in gedachten met jullie verbonden. Heel veel liefs

  3. Ook hier blijf ik jullie volgen ,… Weet je de dagen gaan open en toe en voor velen is alles zo vanzelfsprekend hè ,… Maar wat als er iets ernstig is ,… Wat als je jou kind zo iets moet vertellen ,… Goh wat leef ik met jullie mee en hoop ik van ganser harte dat Elselien er weer bovenop,komt , …. Ze doet het zo,super ,… Wat gaat er allemaal in dit knappe hoofdje van haar om , ….
    Een dikke knuffel ,Ann

  4. Hallo,

    Het is al een hele tijd geleden dat Elselien bij in ons in het RC kwam, maar we ( de therapeuten die met haar werkten en meester Jan) de evolutie van Elselien op de voet. We spreken heel veel over haar. Ze heeft ons van in het begin doen verbazen en dat doet ze nu nog steeds.
    Oef, dat het toch de goede kant uitgaat.
    Ik wou ook nog laten weten dat ook wij vanuit het RC klaarstaan voor jullie mochten jullie het nodig hebben om het even voor wat.
    Veel groetjes,
    Katrien

  5. Iedere dag kijk ik of er weer wat positief nieuws is. Ook al is het langzaam, maar beetje bij beetje komt Elselien vooruit. Wat de toekomst brengen zal, weet niemand. Maar wij blijven duimen dat ze aangemoedigd wordt door alle lieve woordjes, die ze ontvangt.

  6. Lieve Ilse
    Ik kan je vragen en je angsten goed begrijpen… Misschien mag ik je vandaag deze dingen doorgeven die ik zelf ooit meekreeg.
    Loop niet vlugger, blijf bij stap voor stap. De ene stap maakt de volgende duidelijk. Nog iets: Blijkbaar zit het zo dat een mens geen bewuste vraag zal stellen als hij in zich ergens ook niet de kracht heeft om hiermee om te gaan. Ik wil niet zo maar goede raad geven. Zie mijn woorden maar als tekens om mijn steun en nabijheid te tonen, om je handvaten te willen geven . Ik blijf verbonden. Liefs en een kusje voor Elselien.

  7. Elselien heeft haar eigen kamer.Wat een vooruitgang.Blijf geloven in een volledig herstel.Het lijkt een kleine stap voor ons maar het is een grote sprong voor Elselien.Doe zo voort!!!
    je meter

  8. Fijn dat Elselien nu een eigen kamer heeft ; heel belangrijk voor de nodige rust, maar ook belangrijk voor de privacy van een teenager!
    Tja Ilse, er zullen nog vele vragen volgen ; een aantal die je kan beantwoorden, een aantal waar je hat antwoord niet op weet. Sommige antwoorden zullen door Elselien aanvaard worden, over sommige antwoorden zal ze opstandig worden. Maar het werd al bewezen : voor jullie is geen berg te hoog en geen zee te diep.
    En als Elselien de psychische pijn kan verbijten zoals ze dat met de fysieke pijn deed, dan lukt het jullie wel.
    Wij blijven duimen.
    Lieve groetjes van Greet en Gilbert.

Laat een antwoord achter aan Irene Caubo Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *