Acht

Acht lange dagen zitten we al in het ziekenhuis. Zeven daarvan ligt dochterlief aan haar bed gekluisterd.  We kwamen vorige woensdag even langs met een poort waar wat bloed uit lekte en amper vierentwintig uur later, hadden we een doodzieke dochter. De voorbije week heeft ons weer met beide voeten op de grond gezet.  We zagen hoe snel de gezondheid van onze held kon achteruit gaan en welke impact dit had op haar hele lichaam. Bloedvaten, longen en nieren kregen het instant moeilijk en het herstel lijkt toch wel even te duren. Extra zuurstof kunnen we nog niet helemaal laten vallen, het vocht op en rond de longen en het hart trekt maar heel langzaam weg. Maar toch babbelt ze weer honderduit en maakt ze grapjes met de verpleging, de artsen en vooral ‘haar’ geliefde kinesist. Ze verveelt zich alleen te pletter. Door alle infusen heeft ze twee ingepakte armen en nu kan ze haar favoriete activiteit, knutselen, niet uitvoeren.  Gelukkig worden we af en toe opgevrolijkt door binnenspringende vriendinnen met boeken, warme chocomelk en lekker fruit.

Vandaag kregen we te horen dat ons verblijf nog met minstens een week verlengd wordt. Ten vroegste dinsdag wordt de port-à-cath hersteld. Nog even …

4 gedachten over “Acht”

  1. Veel groetjes van ons vanuit GHB waar we vorige week twee lange dagen te gast waren, maar nu intussen sedert maandag ook een tijdelijk buitenverblijf hebben 🙁
    Hier port a cath ook gesneuveld en dus daar elders aanprikken niet lukte uiteindelijk tijdens narcose voor MRI aangeprikt met behulp van echotoestel in de voet 🙁
    Veel lieve groeten daar van ons xxx

  2. De moedigste der moedige meiden is Elselien en van wie heeft ze dat? Juist! Van jullie, de moedigste strafste ouders die ik ken!
    Veel liefs van ons.

  3. Ik moet 8 oktober in Jette zijn en hoewel ik jullie heel graag wil zien, hoop ik dat dat niet lukt omdat jullie dan al naar huis zijn…

Laat een antwoord achter aan Truus Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *