De zomerzon schijnt ongenadig op het zand, de zeebries is vandaag zelf op vakantie. Onder een strakblauwe hemel zit onze prinses op haar handdoek en laat het zand tussen haar vingers wegglippen. Ze geniet en wij genieten mee. 

Een paar weken geleden kregen we via Koester het aanbod om een weekje naar Koksijde te gaan. Dat sloegen we natuurlijk niet af en gepakt en gezakt vertrokken we vorige vrijdag benieuwd naar dit onbekende plekje. We kregen er geen spijt van. Zicht op zee en duinen, prachtig weer (op 1 regenbuitje na) en een ongelooflijk mooi appartement maakten er iets ongelooflijk van.  We flaneerden (met mondmasker welliswaar) over de dijk, aten ijsjes, maakten een boottocht met de Seastar en zagen zeehonden. Op de luchtmachtbasis van Koksijde hief een sterke soldaat samen met een even sterke echtgenoot onze held in de seaking.   Drie keer huurden we zelfs een strandrolstoel. Zo een gevaarte met enorme banden. Op de dijk rijdt dat ding voor geen meter, maar op het zand manouvreerde hij eigenlijk verrassend vlot. Onze held liet haar tenen in zee bengelen en straalde even hard als de zon. 

Als klap op de vuurpijl regelde de schepen van toerisme nog een ontmoeting met de helden. Het werd voor twee van hen een blij weerzien en ons meisje was dolgelukkig met de foto’s.

We zijn weer thuis. Een hoofd vol verhalen en een valies vol was brachten we mee. En wij dromen er van om terug te keren.