Vijftig

Vijftig, zeven maal zeven plus één, zoveel dagen verblijven we al op kamer zes. Het begint zo stilletjes aan te wegen, niet alleen bij dochterlief maar ook bij mij en de rest van ons gezin. Rondom ons horen we verhalen over vakantiebestemmingen en zien we artsen en verpleegkundigen vertrekken op vakantie en telkens hopen we dat wij er niet meer zullen zijn wanneer ze terug komen. Wij dromen van een heel weekendje weg om toch even dat vakantiegevoel te mogen hebben. Het blijft afwachten.

Zondag was onze held echter weer een hele dag ziek. De misselijkheid kregen we niet onder controle en ze voelde zich zo belabberd dat ze zelf aangaf dat de legotentoonstelling in Kortrijk van haar to-do-lijstje mocht geschrapt worden, ook al was het de laatste dag. Haar lijf besliste er weer anders over.

Morgen zitten we aan vijftig plus één, week acht is begonnen. Zal dit nu de week van ‘de oplossing’ worden? Afwachten maar weer…

4 gedachten over “Vijftig”

  1. Wat droevig en zwaar lieve Ilse en Elselientje. Maar de zomer is nog niet voorbij, villa Rozenrood lonkt al naar jullie 🍀💚

  2. Hopelijk komt “villa rozenrood” om het hoekje kijken en kunnen jullie eindelijk wat ontspannen en genieten van elkaar.
    We zullen zeker duimen!!!!!

  3. Jeetje….. wat verschrikkelijk. Zo ontzettend lang moeten verblijven in een ziekenhuis! Ik heb heel veel respect voor jullie. Ze mogen ondertussen wel een kamer naar jullie vernoemen!
    Dit hoop ik mijn hele leven niet te hoeven meemaken.

    Heel veel knuffels!

Laat een antwoord achter aan Quiltingmieke Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *