Ik huil om een liedje op de radio, om een zielige film. Ik huil om een verloren kind, ik huil om een mislukte taart. Ik huil om een verloren illusie en ik huil om het verdriet van anderen. Ik huil om een huis, ik huil van teleurstelling. Ik huil uit wanhoop, ik huil van verdriet. Ik huil omdat ik moe ben, ik huil omdat mijn portie possitivisme toch niet oneindig blijkt. Ik huil om de toekomst, ik huil om het nu en om het verleden. Ik huil om het minste, ik huil…
Dikke knuffel!
Me toont. Nog erbij: uit frustratie…, of is dit ook wanhoop?
Laat die tranen maar eens lopen! Dat mag gerust en lucht op.
Dikke knuffelxxx
Het is normaal dat het eens teveel wordt.
Binnenkort zie je weer hier en daar een lichtpuntje.
Een dikke knuffel!
Hilde
Hopelijk wordt de toekomst beter dan het verleden.
Ooit komt de tijd dat de tranen op zijn, laat ze dus nu maar vloeien, het lucht op. Veel moed!