Lucht

Deze ochtend bleek er toch geen scan nodig te zijn. En toen plots wel. Het kwam er op neer dat ze het hier niet goed meer wisten. Gelukkig kregen we dan te horen dat ze om elf uur op de planning stond. Vanuit onze veilige groene zone vertrokken we naar de gele zone. Mondmaskers werden terug opgezet. Bij de scan werd ze al enthousiast ontvangen door de verpleegkundigen. Onze held is immers een echte buzzer (bekende uz-er) 

De resultaten waren niet wat we verwacht hadden. Er was geen infectiehaard, er was geen verstopping, van de problemen van vier maanden geleden was bijna niets meer terug te vinden. Wat ze wel zagen was een enorm opgezette dikke darm. Waardoor dit komt, is nog niet duidelijk. Het is een beetje zoeken en uitproberen. Morgen hoopt onze prinses te horen dat ze het kunnen oplossen. Die enorme buik doet pijn, drukt en geeft ongemak. Ik hoop met haar mee. De arts of verpleegkundige die dit afdoende kan verlichten, krijgt van haar een brede glimlach en eeuwige dankbaarheid. 

Op televisie hoor ik het liedje ‘leef’ en in neurie het zachtjes mee. Onze dappere held wil zo graag leven, maar op dit moment valt het haar zo moeilijk en overheerst de tristesse en is de sprankel in haar ogen even zoek.

3 gedachten over “Lucht”

  1. Pfff…. wat een ellende, Ilse 😢
    Ik las geschrokken je vorige bericht en wist niet wat zeggen…
    Ik weet het nog steeds niet….
    Verdorie! Verdorie! Verdorie! Dat is wat ik denk en samen met jullie hoop ik dat er snel soelaas komt voor die pijnlijke, gezwollen buik!
    Dikke bemoedigende knuffel!
    X
    Kirsten en co

  2. pfff, altijd weer dat bang afwachten ! ik wou dat ik jullie een pakje vol oogsprankeltjes kon opsturen !! Veel liefs ! en hopen dat ze vlug een oplossing vinden ! moniek

Laat een antwoord achter aan moniek smetrijns Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *