van het dal naar de top

Het was weer een dag met heel uiteenlopende gevoelens.  Elselien heeft enorm veel last van haar schouder.  Doordat in het weekend haar bekken fout gemanipuleerd is (ik was er niet bij om een oogje in het zeil te houden) heeft de staaf in haar rug waarschijnlijk omliggend weefsel beschadigd.  Het resultaat is dat onze dochter helemaal niet meer kan draaien zonder pijn.  Ook haar verleggen is verschrikkelijk pijnlijk.  Jammer genoeg moest ook haar haar gewassen worden.  Ze heeft gehuild met dikke tranen.  Mijn eigen moederhart brak toen ik ze zo zag.  Nadien is er een foto gemaakt om het ijzerwerk in haar rug te controleren, maar gelukkig zit alles nog zoals het moet zitten.  Aangezien het dinsdag is, moest ook de naald van de poortkatheter gewisseld worden.  En een ongeluk komt nooit alleen, dus dit lukte ook helemaal niet.  Er is ettelijke keren herprikt voor het goed zat.  Ik heb ze dan maar stevig vast gepakt om haar te troosten en de traantjes te drogen.  De kiné leefde zo erg mee met haar, dat ze deze ochtend zelfs niet in haar stoel heeft moeten zitten.

De namiddag was gelukkig een stuk beter.  De speelzaal wenkte en daar is weer eens uitgebreid geknutseld.  De ramen raken steeds voller met de knutselwerkjes.  Grote broer Thomas is ook nog eens op bezoek geweest.  Nu de examens gedaan waren, kon hij mee rijden met Peter die ons kwam ondersteunen.  Het was dus dolle pret met die twee en de ziekenhuisclowns.

’s Avonds kwamen er nog een hoop artsen en de sociaal verpleegkundige langs.  Alles wordt in orde gebracht voor volgende week.  Elselien kijkt er enorm naar uit (en wij ook natuurlijk!).   Ze zal vervoert worden met een ziekenwagen (en hoopt op gillende sirenes en wij op geen al te hoge rekening voor het vervoer!)  Op dit moment voelt ze zich ook al een stuk beter.  Ze begint nu ook terug te eten en heeft al weer heel wat meer praatjes tegen de verpleegsters en een eenzame verpleger.  Megadochter is weer op weg naar de top (met al drie! bewegende tenen aan de linkervoet)

6 gedachten over “van het dal naar de top”

  1. Goed zo !!!! Wat een vechter is dat toch. Ik weet zeker dat het de goede kant uitgaat. En zo zijn die dikke tranen ook weer gauw vergeten.
    Groetjes uit Molenstede.

  2. Vandaag was ze op Bednet ook stiller dan we verwacht hadden. Ze zei ook dat ze pijn had. Morgen is juf Ilke in de klas. Hopelijk heeft ze dan weer een betere dag zodat ze haar breedste glimlach voor haar kan opzetten !

  3. Ocharme …
    Pijn is vreselijk ook voor wie hulpeloos moet toekijken!
    ‘Flink’ van haar dat ze durft zeggen dat het niet gaat of als ze pijn heeft, want Elselien kan veel incasseren he, veel wegsteken,…
    Het is goed dat ze durft en kan zeggen wanneer het niet gaat…
    En tegelijk de veerkracht van onze kids he, dat ze desondanks toch weer enkele minuten later kunnen genieten van de kleine dingen die zij in juist perspectief zien: klein, maar groots 😉
    Wie doet dit haar na !!!!
    Een ongelooflijk moedige en kranige dochter!
    We duimen dan ook dat met toeters en bellen en loeiende sirenes jullie weg gebaand mag worden richting VR xxx

Laat een antwoord achter aan juf Lilyane Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *