Het ipv-toestel draait overuren. Gisteren na de operatie bleek de dochter het al moeilijk te hebben om de zuurstofwaarde in haar bloed op peil te houden. Tot ze ging slapen met haar beademingstoestel had ze extra zuurstof nodig via een zuurstofbrilletje. Ook de kinesist van wacht kwam nog eens langs om te zorgen dat ze een rustige nacht zou hebben. Gelukkig gaf het beademingstoestel ’s nacht voldoende ondersteuning, maar ’s morgens bleek ze toch opnieuw zuurstofdipjes te hebben.  De kinesist kwam nog eens langs en ook de chirurg bracht een bezoekje aan onze held. Zijn uitleg over de operatie verklaarde waarom ze zoveel pijn had en waarom haar longen al die ondersteuning nodig hadden. De ingreep was zo moeizaam verlopen dat ze uiteindelijk met drie chirurgen aan het zoeken waren hoe ze de katheter tot aan het hart konden doorschuiven. Het is niet gelukt… ze moesten zich tevreden stellen met een tussenoplossing.  De chirurgen hopen nu dat de poort en de katheter heel lang zullen kunnen blijven zitten.

Gelukkig kreeg ze toch groen licht om de valiezen te pakken en te vertrekken en met een zak vol pijnmedicatie reden we terug huiswaarts.

Ook thuis werd het ipv-toestel de woonkamer ingerold en opgestart. Ze zal nog enkele dagen tijd nodig hebben om te recupereren, maar het voornaamste is toch dat de poort weer deftig werkt. Nu hopen we alleen dat ze wat langer uit het ziekenhuis kan blijven.