Afwegen

Plots komt alles heel dicht bij.  Gisteren kreeg ik telefoon van het ziekenhuis dat dochterlief absoluut niet naar school mag. Vandaag is de zoon economisch werkloos en werkt de echtgenoot van thuis uit. De poetsvrouw blijft weg en uitstapjes zijn tot een minimum herleid. We zitten steeds meer op ons eigen kleine eilandje. 

Of toch niet… net nu heeft kleine grote zus stage als verpleegkundige op de afdeling geriatrie in het ziekenhuis. Ook daar waart het Covid-19-spook rond. Een spook dat ondertussen vaste vorm heeft aangenomen in de vorm van besmette en verdachte patiënten.  Onze kleine veilige haven blijkt zo een brede vaargeul te hebben gekregen voor het beest. 

Ik zie geen oplossing. Kleine grote zus buitensluiten? Wie wil haar nu opvangen? Niemand wil (heel begrijpelijk) dat risico nemen. Onze prinses buiten? Ik zou niet weten waar we heen kunnen. 

De zeep staat klaar, naast de wastafel ligt een berg handdoekjes. Meer kunnen we momenteel niet doen, vrees ik. En hopen dat iedereen uit de boze buitenwereld doet wat hem wordt opgedragen.

5 gedachten over “Afwegen”

  1. Heel begrijpelijk dat dit moeilijk is voor jullie…
    Mag kleine grote zus haar stage niet uitstellen?
    Veel goede moed!

  2. Wij snapten helemaal niet waarom alle terugkerende mensen uit noord italie naar school of werk moesten. Dat dit het gevolg ging zijn kon volgens ons een blinde zien. Ik had woensdag al beslist dat donderdag de laatste schooldag werd voor onze kids. Hevig protest, vooral omwille van de opnames over jullie prinses vandaag op school… nu de politiek eindelijk volgt snappen de kids dat we al langer terecht ongerust zijn. Volg jullie hart en niet wat ze jullie opdragen zou ik zeggen. Economie is duidelijk nog belangrijker dan gezondheid in Europa, de tol hiervoor zal zwaar zijn.

Laat een antwoord achter aan Annelies Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *