zo moe

Slapen, slapen, slapen, … Een andere activiteit staat er bij onze prinses niet op het programma.  De laatste dagen lijkt het wel of doornroosje haar favoriete sprookje is geworden.  Ze is zo ontzettend moe.  Deze ochtend werd ze wakker rond zeven uur en om half acht lag ze alweer in dromenland.  Geen bednet vandaag, want de jongedame lag te slapen.  Geen TOAH, doornroosje haar ogen vielen bijna dicht, enkel haar toetsen kon ze nog even bekijken.  Ze was net wakker genoeg om naar het revalidatiecentrum te gaan, maar terug thuis moest ze opnieuw rusten.  Nu ligt ze al geïnstalleerd in bed en kijkt ze nog wat televisie.  Ik controleer nog maar eens de saturatie.

Het doet me twijfelen.  Wat moet ik doen?  Waarom is ze weer zo moe? Waarom is er al dat braken?  Waarom al die pijn?  Waarom…

Een gedachte over “zo moe”

  1. Volg je buikgevoel, Ilse. Als ze opmerkelijk meer slaap nodig heeft en het niet in verhouding staat tot de inspanningen die ze levert, dan zou ik het op z’n minst melden aan die arts waar je zoveel vertrouwen in hebt, die dame…de naam ontsnapt me…
    Misschien is het gewoon de herfst, maar kunnen het misschien die bloedverdunners zijn? Of mindere saturatie? Of…?
    En ja, die verschrikkelijke misselijkheid… hebben ze daar intss al wat meer antwoorden op. Hadden ze enige tijd geleden niet iets gezien in we maag/darmen? Of vergis ik me ?
    Dikke knuffel in ieder geval, want Doornroosje is leuk als verhaaltje, maar niet als realiteit x

Laat een antwoord achter aan Kirsten en co Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *